Eşref-i mahlûkat: Mahlûkatın en eşrefi, yaradılmışların en şereflisi insan. Eşref-i mahlûkatın muhalifi esfel-i sâfilin; yaratılmışların en kötüsü, aşağıların aşağısı…

Modern zamanlarda bu menfî sıfatın bir şeriki zuhur etti ki Avrupa menşelidir; Homoekonomikus, yâni ekonomik insan… Hayata ekonomi ve para gözüyle bakan. Tercihlerini kendi maddî faydasını gözeterek yapan, bencil ve sınırsız istekleri olan… 

Eşref-i Mahlûkat unvanıyla çıkılan yolculukta, zihniyet ve amelleri ekonomik menfaatlere göre tâdilat geçiren bazı Müslümanlar homoekonomikus’a dönüyor, fena!

Ulvî olana, yâni dinin buyruklarına ağyar olmaya başlayınca insan, eşref-i mahlûkat sıfatından sıyrılıp homoekonomikus’e dönüşüyor yavaş yavaş, sonra çabuk çabuk… Artık insanlara sahip oldukları “ekonomik büyüklük” kadar kıymet veriliyor.

EKONOMİK İNSAN MODERN İDEOLOJİNİN ÜRÜNÜDÜR

Modern ideoloji sadece ekonomi üzerine kurdu insan münasebetlerini. En büyük düşmanı eşref-i mahlûkat olduğu içindir ki, ona ruh üfleyen Allah’a, dinine ve peygamberlerine bağlılığı yok etti önce. Karşısına homoekonomikus’u çıkarttı. İnsanı ve değerlerini değersizleştiren bir gidişat bu…

Modern kapitalizmin inşa ettiği ekonomik insan Müslüman dünyada da hızla yayılıyor. Bundandır ki eşref-i mahlûkat hasletine sahip insanın sayısı azalmakta. Eşref sıfatından uzaklaşıldıkça utanç verici homoekonomikus sayısı da artıyor. Dostluk, dindaşlık, akrabalık ve her şey ekonomik fayda üzerine kuruluyor.

EYVAH! HOMOEKONOMİKUS HÂKİMİYETİ YÜKSELİYOR

Kimse kimseyi sebepsiz aramıyor artık. Kapitalizmin hâkimiyeti ve statü yükselticiliği artıkça homoekonomikus’un statüsü de yükseliyor. Etrafınıza bakın, modern çağın hâkimi bunlardır. Homoekonomikus’un hâkimiyeti, Allah’a ve mukaddeslere karşı bir hâkimiyettir. 

Kapitalist modern insan mânasına gelen homoekonomikus’un hâkim olduğu yerde dinden neşet eden ahlâk ve mukaddeslerin gücü azalır. Hâkimiyetleri genişledikçe bu taifenin, ortalığı çıkarcı, kâr odaklı ve nihayetinde imansız insan tipleri doldurur. Bu sebeptendir ki ekonomik insanların mukaddesi olmaz. Kendilerini Allah’a değil, bankalara borçlu hissederler ve minnet duyarlar.                                                                        

Ekonomik insanın hâkimiyeti artıkça yüce dâvalar uğruna bir araya gelen insan bulmak zorlaşacak. Daha fenası, ekonomik emellerin ulvî değerler üzerinden yürütüldüğü bir cemiyete dönüşme tehlikesi görünüyor ufukta… Muhtaç olana

Allah versin diyenler çoğalıyorsa, orada eşref insanın nâmı yok!

YA EŞREF-İ MAHLÛKAT OLACAĞIZ, YA ESFEL-İ SÂFİLİN…

Eşref-i mahlûkatı homoekonomikus’den ayıran neydi unutuldu. Artık senetlerle, banka teminatlarıyla çalışan insanlar revaçta. ‘Sözü senet’ olan insanlar kâle alınmıyor. Faydası olmayan dostluklar azalıyor. Âlimlerin ve ehli- kâmillerin hatırı ve önderliğine yüz verilmiyor. Köprüden geçerken ayıya dayı demeyenler, işini bilmeyen ahmaklar sayılıyor.

Yeni Türkiye’nin insanı merhametli, erdemli ve diğergâm, yâni İslâm’ın buyurduğu üzere mahlûkların en şereflisi olacaktır derken, nasıl oluyor da modernliğin ve kapitalizmin ifsadına uğrayıp homoekonomikus’a evriliyor?

Önümüzdeki yılların meselelerinden ve mücadelelerinden biri de bu olacak: Ya eşref-i mahlûkat olacağız, ya esfel-i sâfilin…