Korku dozunu aşmadığı sürece hayatımızı etkilemez. Aksine koruyucu bir etken, tehlikeye karşı bir sinyal olur. Fakat korkularımız normal sınırları aştığında ruh ve beden sağlığımız için bir tehdit unsuru haline gelir.

Korku insani bir reflekstir ve hayat boyu birçok şeyden korkarız:

Yoksullaşmaktan korkarız

İnsanlar tarafından dışlanmaktan korkarız

Sevdiğimiz insanları kaybetmekten korkarız

Yürüyememekten, nefes alıp verememekten korkarız.

Canımıza, malımıza ve yakınlarımıza zarar gelmesinden korkarız

Kötünün kötülüğünü gizlemesinden ve aramıza sinsice sızmasından korkarız

Bizden olmayanın bizdenmiş gibi görünüp rol yapmasından korkarız

Gözyaşının sahtesinden, merhametin katledilmesinden korkarız

Adaletin mahpus olmasından ve manen yoksullaşmaktan korkarız

İnsanın insana düşmanlığından ve aramıza girecek tefrikalardan korkarız.

Düşüp de kalkamamaktan, konuşmak isteyip de konuşamamaktan, kanatlarımızın dürülüp hürriyetimizin gasp edilmesinden korkarız

Kurdun kendini kuzu diye tanıtmasından, yılanın dost postu giyip karşımıza çıkmasından korkarız

Düşmanın yüreklisinden korkmayız ama münafığından korkarız. Kendini gizleyeninden, elmanın içindeki kurt olup bizi yiyip bitirmesinden korkarız

Başarısız olmaktan korkmayız ama bastonsuz kalmaktan korkarız

Bütün korkuların üstünde Yüce Yaratıcının rızasının kaybetmekten korkarız. Her şeyin telafisi vardır belki de telafisi olmayan şeyleri kaybetmekten korkarız.