Atmış beş yaşında bir kadın kaldırıma oturmuş düşünüyordu. Yanından umursamaz bir tavırla geçen insanlar ise onun varlığından dahi haberdar değillerdi.
Yaşlı kadın yorgun dizlerini avuçlarının içiyle ovuştururken derinden bir “ah” çekti. Yanına yaklaştığımda ilk ifadesi şu oldu: “İnsan ağlamaktan yorulur mu evladım, ben artık yoruldum.” Sonra devam etti. “Her şey o kadar zor geliyor ki, kalkarken bile bir süre düşünüyorum. Sararmış bir yaprak gibiyim rüzgar hafif esse düşüvereceğim…”
Bir insan yürümekten yorulur, çalışmaktan yorulur, Düşünmekten yorulur, derdine çare aramaktan yorulur sorunları ile mücadele etmekten yorulur. Ama ağlamaktan yorulmak nasıl bir şeydir Acınız gözlerinizde yaş olur ve yüzünüzden aşağı doğru yuvarlanır gider. Acıyı taşıyan gözyaşı ise içinizde bir rahatlık uyandırır ve sırtınızdaki yükü atmış gibi olursunuz. Peki, ağlayamayan bir insan nasıl atacaktı acısını
Uzmanlar ağlamanın insanın deşarj olması için önemli bir araç olduğunu söylüyorlar. Peki, bir insan ağlamaktan yorulmuş ve kendini öylece boşluğa bırakmışsa ne yapacak Ya da insan neden yitirir ağlama yeteneğini Eskiden insanlar tarlada, ofiste, evde çalışır ve bedenen dinlenme ihtiyacı hissederlerdi. Artık insanlar sadece bedensel olarak değil ruhsal olarak da yoruluyorlar. Tükenmişlik sendromuna yakalanan insanlar bütün dirençlerini, reflekslerini, savunma mekanizmalarını, hareket güçlerini kaybediyor ve cansız bir nesneye dönüşüyorlar. Böyle durumlarda hayatınızın bütün dengesi alt üst oluyor, acıyı alıp götüren göz yaşlarınız yüreğinizde bir taş oluyor ve direncinizi kırıyor. 
Kaldırımda eski bir heykel gibi öylece duran yaşlı kadın başını kaldırıyor ve keşke bir ağlayabilsem, o zaman belki de rahatlarım diyordu. Sonra yeniden “ah” çekiyor ve konuşmasını sürdürüyordu: “Dört çocuk büyüttüm onlara yük olmamak için direndim ama artık bu yükü taşıyamıyorum. Çocuklarımdan yardım istemem, benim için bir şey yapmasınlar ama şuraya gelseler de yüzlerini bir kere görsem, sarılsam onlara” Yaşlı kadını dinledikçe zihnim allak bullak oldu ve onun yüreğinde donan o gözyaşlarını görür gibi oldum. Ama bunun ötesinde bir şey yapamıyordum.