1. Halk beni seviyor, halk beni tutuyor, halk beni destekliyordiyerek gevşemek. 

2. Halkın değil, Hakk’ın rızasını kazanmanın önemli ve hayatî olduğunu unutmak.

3. İyice düşünmeden taşınmadan rastgele bol bol konuşmak.

4. Yağcılara, yalakalara, meddahlara güvenmek.

5. İktidarda ise, onun ateşten gömlek olduğu gerçeğini göz ardı etmek.

6. İşine gelmeyen doğru sözlerden, haklı tenkit ve uyarılardan hoşlanmamak, bunlara sinirlenmek.

7. Dost acı söyler hikmetini unutmak.

8. Kuvvetli bir istihbarata sahip olmamak.

9. Siyasette vefa diye bir şey olmadığı gerçeğini unutmak.

10. Güvenilir, uzman, bilge kişilerle istişare etmemek.

11. Her kemalin bir zevali, her saltanatın bir sonu olduğunu unutmak.

**

Bir Müslümanı yıkıp yere seren on altı büyük günah ve âfet şunlardır.

1. İtikadında vahim bozukluklar olması.

2. Beş vakit namazı dosdoğru kılmaması.

3. Ya hiç zekât vermemesi, yahut eksik vermesi, yahut da Kur’ana Sünnete Şeriata fıkha uygun olarak vermemesi. 

4. Allah ile olan münasebetlerinde, ibadetlerinde ihlaslı olmaması, riyalı olması.

5. İnsanlara ve mahlukatakarşı âdil ve insaflı olmaması. 

6. Gıybet ve iftira etmesi, yalan söylemesi, lisanı ve kalemi ile fitne ve fesat çıkartması.

7. Cimri olması, Allahın kendisine ihsan buyurduğu nimetleri paylaşmaması.

8. Komşularının meleği değil, kurdu olması.

9. Ahlaklı faziletli meziyetli olmaması, ahlaksız olması.

10. Bilinmesi farz olan ilmihal bilgilerini öğrenmemesi, din konusunda cahil kalması.

11. Gerçek şeyh, kâmil mürşid olmayan nâkıs, dall ve mudilbir kimseye bağlanması.

12. Kendisinde Ümmet birliği şuuruolmaması.

13. Zamanın İmamına biatli ve itaatli olmaması.

14. Allahın razı olmadığı kötü düzen ve sistemleri beğenmesi.

15. Cemaat, tarikat, grup, hizip, fırka, sekt holiganlığı, militanlığı, fanatizmi yapması.

16. Ehl-i Tevhid ve ehl-i Kıble Müslümanları bizden olanlar, bizden olmayanlar diye ayırıp ötekileştirmesi.

**

Bir İslam toplumunu yıkan on bir büyük eksiklik ve günah:

1. Halkı uyaracak, aydınlatacak, bilgilendirecek, çekip çevirecek icazetli ulama ve fukaha yetiştiren İslam medreseleri olmaması.

2. Halkı olgunlaştıracak, terbiye edecek, gerçek dindar yapacak (yeterli miktarda) tasavvuf kurumları, tekkeler, gerçek şeyhler ve kâmil mürşidler bulunmaması.

3. Çocukları ve gençleri iyi yetiştiren İslamî eğitim sistemi ve İslam mektepleri olmaması.

4. Halkın büyük kısmınınnamazı yitirmesi ve şehvetlerine tâbi olması.

5. Kadın ve kızların büyük kısmınınŞeriat, tesettür, hicab, iffet, hayâ dairesi dışına çıkması.

6. Âhiret inancının, hesap kitabın lafta kalması; Müslümanların büyük kısmının dünyevî, dünyaperest olması.

7. Mü’minlerin birbirlerini sevmemesi, birbirlerine acımaması, birbirlerinidesteklememesi.

8. Emanetlerin, riyasetlerin, memuriyetlerin,vazifelerin, işlerin, hizmetlerin ehline verilmemesi; ehliyetsizlere ve liyakatsizlere verilmesi.

9. Emr-i mâruf ve nehy-i münker farzının ya büsbütün terk ve tâtiledilmesi, yahut yeteri kadar ve etkili şekilde yapılmaması.

10. İşlerin Kur’ana, Sünnete, Şeriata, hikmete göre görülmemesi.

11. Yeterli miktarda güçlü din ve dünya kültürüne sahip Müslüman yetişmemesi, olmaması. 11.08.2016