Popüler olanın hak olandan evla görüldüğü bir çağda yaşıyoruz. Eğer bir şey görsel ve yazılı medyada kendine yer bulmuşsa, bunun ne olduğunu hiç sorgulamadan kabul alanımıza dâhil ediyoruz.

Moda deyince aklınıza sadece giyim kuşamda ortaya çıkan yenilikler gelmesin, beşeri ilişkilerimizden eşler arası iletişime kadar her alanda moda olan söylemler var. Bu söylemler medya üzerinden bizlere ulaşıyor ve çok geçmeden hayatımızın bir parçası haline geliyor. Kültürümüzle, örfümüzle örtüşmüyor diyebileceğimiz birçok şey ne yazık ki moda bir söylem haline getirilerek bizlere empoze ediliyor.

Günümüzde kadın ve erkeğin rollerinin birbirine karıştığını görmekteyiz. Kadını küresel araçların bir versiyonu olarak gören kapitalist kültür onu asli rolünden uzaklaştırarak kendine yabancılaştırıyor. Bulunduğu koordinattan uzaklaşan kadın, kendisine empoze edilen çarpık bakış açısını hemen benimsiyor ve kapitalist sisteme entegre oluyor. Daha çekici ve daha göz alıcı olabilmek için çaba gösteren kadın kişiliğini değil dişiliğini öncelemeye başlıyor. Bütün bunlar toplumda etkin bir yere sahip olan ana ve eş rollerinin pasifize olmasına neden oluyor.

Kültürümüzde evlilikler bir alış veriş mesabesindeydi. Eşler ailenin bütün yükünü birlikte taşır ve bunu bir meşakkat olarak görmezlerdi. Günümüzde ise kadın ve erkek popüler kavramlara göre hareket ediyor. Duygusal anlamda eşinden uzaklaşan kadın ya da erkek yılın belli günlerinde eşine bir mesaj yazarak görevini yerine getirdiğini sanıyor. Kadınlar ise kapitalist sistemin gönüllü köleleri olarak varlık göstermeye çalışıyorlar. Eşine yardımcı olmayı, çocuğun bakımını üstlenmeyi, haklarının ihlali olarak gören kadın küresel odakların hizmetkârı haline geliyor. Sosyal yaşamda, iş ortamında ve hayatın her safhasında yorucu bir maratonun içinde yer alırken çocuğunun bakımını büyük bir meşakkat olarak görüyor. Çocuğuna karşı görevini ihmal eden kadın, bunu telafi etmek için popüler kültürün ürettiği özel gün ve merasimlerden faydalanıyor. Yılın belirli günlerinde çocuğuna özel hediyeler alıyor, onu istediği mekânlara götürüyor, çocuğun sevgi gereksinimi maddiyatla giderebileceğine düşünüyor. Fakat bundan ne kendisi ne de çocuk memnun kalıyor.