İslam kültüründe, insani ilişkiler adalet, merhamet ve paylaşım gibi değerler ekseninde şekillenir. Günümüzde ise bir araya geldikleri halde iletişim kuramayan insanlar, hemen bir selfie çekilip sosyal medyada yayınlayarak, gerçek hayatta kuramadıkları bağı sanal dünyada kurmaya çalışıyorlar. 
 
İnsanların hiç tanımadıkları şarkıcı, futbolcu ya da oyunculara hayranlık beslemelerine hatta bu insanların fanatiği haline gelmelerine hiç birimiz yabancı değiliz… Kızlarımız, oğullarımız medya üzerinden tanıdıkları bir futbolcu için intiharı dahi göze alabiliyorlar, konserlerde bir şarkıcıların önünde diz çöküyor, taparcasına eğiliyorlar. Medyada meşhur olan kişiler ulaşılmaz ilan ediliyor. İnsanlarımız bu kişilerin nasıl yaşadıklarına, nasıl giyindiklerine ve nasıl düşündüklerine odaklanıyor, bu kişiler üzerinden bir güç elde etmeye çalışıyorlar. 
Biliyorsunuz, insanlarla ilişkilerimizde takındığımız renkli maskelerimiz vardır. Çocuklarımız aile ortamında bu maskelerle yaşamayı öğrenirler. Onlar için başkalarının ne dediği ne düşündüğü çok önemli hale gelir. Anne evde çocuğa ağza alınmayacak hakaretler savurur fakat karşı komşu balkonu çıktığında hemen tavrını değiştirir ve az önceki halinden eser kalmaz. Çocuğun meşhur tanınmış bir kişinin konserine gitmesi annenin göğsünü kabartır, arkadaşları ile bir araya geldiğinde ne yapar eder konuyu oraya getirir ve çocuğunun o şarkıcıyla tanışma anını ballandıra ballandıra anlatmaya başlar. 
 
Çocuk sabah okula giderken anne kapıda ona nasihat eder, “Hafta sonu gittiğimiz geziyi arkadaşlarına anlat, kendini küçük düşürme” der. Anne çocuk için aldığı giysilerin markasını yüksek sesle tekrar eder, “gömleğini şu mağazadan şu fiyata aldım kıymetini bil” der.
 
Çocuğun güç algısı ailede şekillenir. Büyüdüğünde meşhur popüler kişilerle yakınlık kurmaya çalışır ve onlarla selfie çekilerek bunu yakınları ile paylaşma hevesine kapılır. Bakın ben kimlerle fotoğraf çektirdim, kimlerle karşılaştım, bak toplumun hayranlıkla baktığı o kişiye ne kadar yakınım diyebilmek onun için önemlidir. Çünkü çocukta maddi eksenli bir güç algısı oluşmuştur ve artık o gücü ellerinde tutan kimselere yakınlaşabilmek için her şeyi göze alabilmektedir.