AKP referandum için Almanya ve Hollanda’da “kampanya” yapmama kararı almış! “Günaydın” mı desek yoksa “sabah-ı şerifler hayrola” mı desek acaba?

Yahu şu karar vakti zamanında alınsa ve ortalık böyle allak bullak olmasa daha güzel olmaz mıydı?

 

İşin başında söz konusu ülkeler, “Kampanya yapmak için bizim ülkelerimize gelmeyin” dediklerinde bu feraset gösterilmiş olsa bunca kıyamet kopar mıydı? 

O zaman feraset ve basiret ile ipleri koparıp, “Biz geliriz” diye meydan okuma ya da, “Dünyayı ayağa kaldırırız” diye rest çekme yerine bugünkü davranış sergilenmiş olsa ne kaybedilirdi? 

Tamam, o ülkelerin tavrı tasvip edilecek gibi değil ama onlar, “sizi ülkemizde görmek istemiyoruz” derken ille de “geleceğiz” diye ısrarcı olmanın âlemi var mıydı? Dün öyle “meydan okuyup” bugün o olaylar hiç “yaşanmamış” gibi “kampanya yapmayacağız” demeye ne denilebilir?

 

Dost gibi görünenleri bile “karşımıza almakla” ne kazanmış olduk?

Bir bakanımızın uçağına iniş izninin verilmemesi bir başka bakanın sınır dışı edilmesi hepimizi rencide etmedi mi?

Bütün bunlara sebep olduktan sonra “kampanya yapmama” kararı almanın “basiretle” alakası olabilir mi?

 

Bakın şimdi Türkiye kalkışlı Amerika uçuşlarında telefon dışında elektronik alet alınması da yasaklanmış bulunuyor!

Geçmişte öyle olaylar yaşanmamış olsa şimdi Amerika uçuşlarına böyle yasaklar konur muydu?

Ya da Norveç gibi ülkeler FETÖ’cülere sığınma hakkı tanır mıydı?

 

AKP’liler bir yandan “dere geçerken at değiştirilmez” diyor bir yandan da derenin tam ortasında “politika” değiştiriyorlar. Dün dediklerinin tam aksine bugün imza atıyorlar.

Bu da bize siyasette “tecrübenin” ne denli önemli olduğunu gösteriyor.

Tecrübe eksikliği başlarına “öylesine sorunlar” açıyor ki demeyin gitsin.

 

Bütün bu olup bitenden sonra, “Evet, birçok olumsuzluk yaşadık ama ‘evet’ oyları da bir puan arttı” gibi savunma içine girilecekse bu da bir başka ayıba atılan imza olur.

Çünkü “bir iki puanlık artış hatırına o kadar rencide olmaya değer miydi” sorusu hep gündemde kalır.