AKP içindeki “fikir ayrılıkları” giderek “önü alınamaz” bir hale gelmiş bulunuyor.

Bir kısım AKP’liler, “Artık AK Parti’nin bu radikal İslamcılarla da yani bu Mavi Marmara’daki manyak tipler, yani kafadan İsrail düşmanı, kafadan Batı düşmanı, kafadan her şeye düşman tiplerle yollarını ayırması lazım” diyerek diğer AKP’lileri suçluyor.

Bu sözler suçlanan kesimi fazlasıyla rahatsız ediyor ve AKP yönetiminin bu tür çağrılar karşısındaki sessizliği tepki çekiyor.

 

Böyle söylemlerin sahiplerinin “hiçbir ikaz ve uyarıya” muhatap olmamaları, “Bu soğuk, mesafeli ve tarafsız duruş hayra yorulabilecek gibi değil” diye yorumlanıyor.

Yine bir kısım AKP’liler, “İslamcıları AK Parti’den tasfiye etmek istiyor olabilirsiniz ama bu sizin güç yetirebileceğiniz bir mesele değildir” derken bir kısmı da, “Öncelikle önümüzdeki çakıl taşlarını temizlemeliyiz” diyerek İslamcılar ile yolların ayrılmasını isteyenlere karşı tavır koyuyorlar.

 

Bu tür örnekleri çoğaltmak mümkün! 

Örnekler bize AKP’lilerin fena halde cepheleşmiş olduğunu göstermiyor mu?

Cepheleşmiş halleri ile yola nasıl “birlikte devam” edecekler doğrusu çok merak ediyoruz. Kanımızca AKP’liler hızla bir “yol ayrımına” doğru gidiyor.

Bu durumda akıllara, “AKP’de ne yapılmalı?” sorusu geliyor.

 

Birbirleri hakkında oldukça kötü şeyler düşünmekte olan bu insanları “bir çatı altında tutacağız” diye inat ve ısrar etmenin anlamsızlığı ortada.

Kim ne karar verir, kim yollarını daha önce ayırır bilemiyoruz ama gelinen bu noktada “radikal İslamcı ve Mavi Marmara’daki manyak tipler” olarak tanımlanan AKP’lilere büyük bir sorumluluk düşüyor.

Birileri onları bu partiden uzaklaştırmadan önce kendileri onlarla “yollarını ayırmalı” ve “çakıl taşları” olarak gördükleri isimlerle aynı çatı altında durmaya son vermeliler.

Öyle anlaşılıyor ki parti yönetiminden bu tür söylem sahiplerine karşı bir adım atması bekleniyor.

 

Ama beklenen o adım bir türlü atılmıyor.

Kimse bu tür söylem sahiplerine gözünüzün üstünde kaşınız var bile demiyor, diyemiyor.

Belli ki bu söylemlerin sahipleri sırtlarını “sağlam yerlere” dayamış durumdalar. Hâl böyle olunca da onlarla “yolların” bir an evvel ayrılmasından başka bir olanak kalmıyor.