Avrupa Parlamentosu’nun Türkiye ile müzakereleri “askıya alma” kararı büyük tepki topluyor.
 
Özellikle iktidar kanadından gelen açıklamalar zehir zemberek ve bu kararın “yok hükmünde” sayılacağı ifade ediliyor. Bu tür açıklamalar elbette nefsimize hoş geliyor. Ama alınan bu tür kararlar “yok saymakla” asla “yok olmuyor”. İktidar alınan kararı yok saysa da, geri gönderse de alınan karar orta yerde durup duruyor. Ve müzakereler “askıya alınmış” bulunuyor. “Keşke iktidar bu konuda önceliği Avrupa Parlamentosu’na kaptırmamış olsaydı” diyoruz.
 
Onlardan önce, “Sizin tavrınız dostça değil.” denilerek müzakereler tarafımızdan askıya alınmış olsaydı.
Şimdi kalkıp, “Bu karar hükümsüzdür, önemsizdir. AB kendi vizyonunu belirlemelidir.” diye konuşmanın bir değeri yok ki! Avrupa Birliği’nin son yıllardaki hiçbir tavrı ve hiçbir yaklaşımı ülkemizden yana değildi. Gerek terör örgütü PKK ile ilgili kararlarında gerekse darbe teşebbüsünde bulunan FETÖ’cülerle ilgili kararlarında Türkiye’yi hep “yok hükmünde” saymaları görmezden gelinecek gibi değil.
 
“Dost ve müttefik” olarak kabul ettiğimiz bu ülkeler hiçbir konuda Türkiye’nin yanında yer almayarak “gerçek dostlarının” kim olduğunu ortaya koymadılar mı? Bu açık tavra rağmen “siyasi basiretsizlik” yüzünden bir türlü kendilerine gerektiği gibi cevap verilememiş ve ısrarla ilişki sürdürülmek istenmiştir.
 
Yani atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmiştir. Atı alan Üsküdar’ı geçtikten sonra alınan bu haksız karar yok hükmünde sayılsa ne değişir sayılmasa ne değişir.
Avrupa Birliği hep Türkiye’nin hasımları yanında yer alırken “siyasi basiret” gösterilebilmiş olsaydı hiç şüphesiz bugün durumumuz çok daha farklı olurdu.
 
Bugün sergilenen bu tavırdan, yani alınan kararın “yok sayılmasından” sonra Avrupa Birliği’nin geri adım atacağı sanılıyorsa büyük bir yanılgı içine girilmiş demektir. AB gerçek niyetini bir kez daha ortaya koydu ve biz alınan kararı “yok saymadan” önce onlar bizi yok saydı!