Bir yandan belediye başkanları “perişan” ediliyor.

Kimi, “Adam yerine konulmadığım yerde durmam” diyerek çekip gidiyor.

Kimi, “Emir demiri keser” diyor.

Ardından “ dava adamlığına” soyunuyor.

“Liderim emretti ben görevi bıraktım” diye şov yapıyor.

Kimi ise, “Üzgünüm, kırgınım” diyerek gözyaşları içinde makamını terk ediyor.

Ve bu arada teşkilata bir uyarı geliyor:

“Görevden ayrılanlar hakkında kötü şeyler söylemeyin, incitmeyin, kırmayın” deniliyor.

Şaka gibi!

Ya da “bu ne perhiz bu ne lahana turşusu” deme zamanı!

Görevden ayrılanların “neden ayrıldıkları” hususunda zihinlerdeki soru işaretlerini giderecek “tek cümle” kurulmadan “onları incitmeyin, kırmayın” mesajının verilmesi anlaşılabilir gibi değil.

Haklarında kötü şeyler söylenmeyecekse…

İncitilmemeleri gerekliyse…

Kırılmamaları lazımsa…

Bu insanlar niye istemedikleri halde istifaya zorlandılar.

İçlerinden biri hariç diğerleri adeta “ite kaka” istifa ettirildiler.

İstifalar geciktikçe, “Pazartesi bekliyoruz” yollu açıklamalar yapılarak, “Hele bir istifa etmesin de neler yapacağımızı göreceksiniz” yollu tehditlerde bulunularak önlerinde “istifadan” başka seçenek bırakılmayan insanların “incitilmemesini” istemek gerçekten “şaka gibi” değil mi?

Sahi bu insanlar niye istifaya zorlandı?

Niçin önlerine istifadan başka seçenek konulmadı?

Neden böyle bir şeye ihtiyaç hissedildi?

“Niye, niçin ve neden” ile başlayan “daha başka cümleler” kurmakta mümkün!

Bu konuda kamuoyunun “aydınlatılmaya” ihtiyacı var.

Mesela başkanları istifaya zorlayanlar diyebilir ki: Ortada büyük yolsuzluklar vardı onun için bu yolu seçtik!

Ya da, “ FETÖ ile bağlantılıydılar bu nedenle görevden ayrılmalarını istedik” denilebilir.

Veyahut aklımıza gelmeyen onlar tarafından bilinen gerekçeler ortaya konulabilir.

Ama, “ Anket yaptırdık istenmiyorlardı” demek ya da, “Haklarında çok şikâyet vardı” diye konuşmak bu insanların “neden görevden alınmış” oldukları yolundaki “merakı gidermeye” yetmiyor.

Şaka gibi talimatlar “oluşan merakı” daha bir artırıyor!