AKP ’li dostlarımız “hep aynı hayalin” peşinde koşmaktan ne bıktılar ne de usandılar. Liderleri Erdoğan’ın kendilerine “söylediği hiçbir şeyi” sorgulama ihtiyacı duymuyor. “O ne derse doğrudur” diyor ve adeta “gözleri kapalı” peşinden koşuşturuyorlar.

Ne var ki işler bir türlü düzelmiyor ama onlar sürekli olarak yeni beklentiler içine giriyorlar. Ortaya “koalisyon kurma” gibi bir mecburiyet çıkınca tek partili hükümet beklentisi içine girdiler!

Bunun dışındaki “bütün formüllere” sırt çevirdiler.

Nihayetinde istediklerini gerçekleştirdiler ve tek partili hükümeti kurdular. Ama işler “bekledikleri” gibi gelişmedi. Bu defa “başkanlık sistemi” diye tutturdular. Başkanlık sistemine geçince bütün sorunların çözülmüş olacağını varsaydılar. Ama bu da olmadı! Başkanlık sistemi olmasa da Cumhurbaşkanlığı sistemine geçildi. Ancak “arzulayıp durdukları ve hayal ettikleri” ortama yine kavuşamadılar. Ne terör sorunu çözüme kavuştu!

Ne de enflasyon beklentileri karşılık buldu! Son olarak gözlerini kendi “belediye başkanlarına” diktiler.

Onları istifa ettirirlerse “hayalini kurdukları düzene” kavuşacaklarını sanmaya başladılar. İstifasını istediklerinden kimileri hemen istenileni yerine getirdi ve görevden hemen ayrıldılar.

Kimileri ise biraz direndikten sonra istenileni yapacaklarını ilan ettiler.

Peki, AKP bu istifalar ile kurtulmuş oldu mu? Ne gezer! Sorunlar giderek büyüyor!

Sorun giderek büyüyor çünkü AKP’nin hızını kesen “başkanlar” değildi ki görevden alınmaları ile sorun çözümlenmiş olsun! İçlerinden bazıları başkanların görevden alınmaları ile tıkalı boruların açıldığını ve “nefes alma” imkânının doğduğunu zannediyor.

Nefes borusunu açıyoruz derken ciğerlerde “nasıl bir tahribat” oluşturduklarının farkında değil gibiler. Bu halden kurtuluşun tek yolu var. Liderleri Erdoğan’ın her söylediğini “tartışmasız” kabul etme yerine “akıl süzgecinden geçirerek” karar vermek. Yani akıllarını devreye sokmak!

“Bize liderimiz aklı yeter, daha fazlasına ihtiyacımız yok” mantığı ile yola devam ettikleri sürece sorunların altından kalkmak bir yana bir de o sorunların altında ezilme riskleri var.

Bakın kamuoyu yoklamaları kararsızların sayısının hızla arttığını gösteriyor. Yani tehlike kapının eşiğinde!