ABD’ye göre İran’da yolsuzluk alıp başını gitmiş.

Halkın sokaklara dökülmesi de bu diz boyu yolsuzluk yüzündenmiş.

İran yönetimi dünyanın çeşitli ülkelerinde teröre destek vermek amacıyla paraları çarçur edince halka ayaklanmaktan başka çare kalmamış!

Diyelim ki ABD’nin bütün bu iddiaları doğru olsun!

Peki, İsrail’de halk yönetimden çok mu memnun? İran’da “Hamaney istifa” ya da “Hamaney defol” sloganları yükselirken İsrail’de halk Netanyahu’yu bağrına mı basıyor? Bağrına basmıyorsa Netanyahu’yu istifaya davet eden protesto gösterilerine ne demeli?

İsrail halkı da yolsuzluktan yaka silkmiyor mu? Bizzat Netanyahu’nun eşi bile yolsuzluktan dolayı suçlu bulunmadı mı?

Niye İran ile İsrail’i kıyaslayıp duruyoruz ve niye ısrarla İsrail’deki yolsuzluk şikâyetlerinden söz ediyoruz?

Merakımız odur ki Amerika İran’da yolsuzluk iddiaları ile sokaklara dökülenlerin yanında yer alarak onlara her türlü desteği verirken İsrail halkının yanında niye yer almaz?

Evet, İsrail halkı da Netanyahu’dan yaka silkiyor ama Amerikan yönetimi O’na toz kondurmuyor.

Aksine O’nun ortalığı karıştıran tekliflerine destek vererek Kudüs’ün İsrail’in başkenti olarak tanınmasını istiyor.

Yani İsrail halkının yaka silktiği Netanyahu Amerika’nın gözdesi olmaya devam ediyor. O halde işin içinde bir başka hesap olmalı? Aynı durumdaki bir halka arka çıkılıp yönetime karşı ayaklanmalarına destek verilirken diğer halkın şikâyetlerini duymazdan gelmenin bir önemli sebebi olsa gerek.

O sebep büyük İsrail projesinden başka bir şey değil. Yani Büyük Ortadoğu Projesi! Bu projenin hayata geçmesi için İran’da sokağa dökülen halkın, İsrail’de ise halkın isteklerini duymazdan gelen yönetimin desteklenmesi gerekiyor.

Amerikan yönetimi tam da bunu yapıyor işte! Libya’yı, Irak’ı, Suriye’yi karıştırdığı yetmiyormuş gibi şimdi bir de İran’ı karıştırmaya çalışıyor.

Hem de hep aynı bayat gerekçeyle hareket ediyor. Demokrasiden söz ediyor, huzurdan söz ediyor, barıştan söz ediyor ama burnunu soktuğu her yer yangın yerine dönüyor.

Ne demokrasi geliyor, ne huzur ve ne de barış!