İttihad-ı İslam'a muhtaç olduğumuzu anlattığım bir delikanlı bana istihza ile baktı ve şöyle dedi: “Reel politik diye bir şey var abi!”

Delikanlıların deli kanlarını bile müstekbirlerin dümen suyunda 'ehlileştiren' bu “reel politik” muhabbetinden bıktım usandım.

Esasen “reel politik”; reel şartları görmezden gelmeyen, onları yok saymayan, onları ıskalamayan politika anlamına gelmektedir.

Reel şartlar dikkate alınarak şekillendirilen politikadır “reel politik”.

Gerçekçi siyasetin Frenkçesidir.

Başlı başına bir gayeyi ifade etmez.

Bir gayeye ulaşmak için takip edilmesi gereken yolu da ifade etmez.

Sadece, o yolu tayin ederken ve o yolda yürürken reel şartları göz önünde tutmayı ifade eder.

Aslolan, reel şartların ötesinde büyük bir davaya sahip olmaktır.

O büyük davayı, tahakkuk etmesinin mümkün olmadığı bir vasattan tahakkuk etmesinin mümkün olacağı bir vasata salimen ulaştırma gayreti içinde olacaksınız.

Mevcut şartların elverdiği nispette davaya hizmet ederken, o şartları dava yolunda değiştirmeye azimli olduğunuzu da mütemadiyen göstereceksiniz.

Göstereceksiniz!

Zira bunu göstermezseniz, “Yırtarım dağları, enginlere sığmam taşarım!” diye gürlemesi gereken delikanlılar bile piyasaların dalgalanmadığı ve borsanın düşmediği bir dünyaya 'fit' olup ulvî davalara sırt çevirebilirler.

“Dünyanın gidişatına ayak uydurmak” diye bir davadır gidiyor…

“Eşkıya dünyaya hükümdar oldu, öyleyse eşkıyaya boyun eğelim. Vahşi kapitalistlerin, neo-liberallerin dümen suyunda gidelim. Bu düzende kendimize bir yer bulmaya bakılım…”

Böyle dava olur mu yahu?

Ulvi davaların karşısında yükseltilen “reel politik” itirazı işte bu davasızlığa hizmet ediyor.

Ve Saadet Partisi'nin dünkü “atılım ve açılım” kongresinde genel başkanlığa seçilen Numan Kurtulmuş bu davasızlığa isyan ederek, “reel politiğin şartlarına kul olmayacağıma söz veriyorum” diyor.

Umudumuzu yeşerten asil bir ses.

Önümüzdeki günlerde köşemi bu “ses”e ayıracağım inşaallah.