Nasıl söylenir, söze nereden başlanır bilmiyorum.
Ama bir yerlerden başlamak gerektiğine eminim.
çıkınımız dolu, hayat bize her gün yeni sayfalar açıyor.
Temiz, boş, çiziksiz, karalamasız bir sayfa.
Hayat bizi her an sınıyor…..
çocuğumuzla, malımız, mülkümüz, evimiz makam ve mevkimizle sınanıyoruz.
‘Hayat bir gündür o gün bugündür’ diyordu. Mafya filmindeki kahraman.
Ben daha ileri gidiyorum; ‘Hayat bir nefes alımıdır’
Zamana yemin etmemiş miydi alemlerin Rabbi….
Zamanın sahibi O değimliydi.
O idi elbette.
Biz ise zamanın tanıkları….
Her şey gelir geçer….
Canlılar ölür, sevdalar, hüzünler, ayrılıklar biter.
Cansızlar bile yok olur gider.
Zaman bile bir gün olur, tükenir.
Baki olan sadece O’dur.
Biz ise Baki olanın kulu…
İşimiz zor, hayat meşgalesi hepimizi kavramışken.
Sorumluluklarımızı yerine getirebiliyor muyuz acaba?
Şair, ‘Neler yapmadık şu vatan için,
Kimimiz şehit oldu. Kimimiz nutuk attı’ demişti.
Pekala nutuk atmaktan bile geri kalanlar…
Peki, onların hali ne olacak?
Onlar sadece bugz etmekle mi kalacaklar?
Pekala bugz etmenin göstergesi nedir?
Var mı bununla ilgili elinizde somut bir delil?
Peki, alemlerin Rabbi’nin habibi değil mi,
‘İman ettik demekle kurtulacağınızı mı zannediyorsunuz’ diyen?
Ben, konuşmanın gereğine inanıyorum.
Acı içinizi kavuruyorsa,
İçiniz yanıyor, kelimeler boğazınızda düğümleniyorsa…
Neden o kelimeleri serbest bırakmazsınız?
Kelimeleri bize öğreten içimizde tutmamızı mı dilemiştir?
İçi yananlardan biriyim bende.
ülkemde yaşananlar, dünyada yaşananlar içimi kanatıyor…
Kendime bir kapı açmak istedim.
Bu sitenin yöneticilerinden sesimi duyurmalarını diledim.
Takdir ettiler, kabul ettiler.
Bundan böyle buradan sizlerle Allah nasip ettiğince
Sohbet edeceğiz, belki de oturup birlikte ağlayacağız.
ümmetin bugün düşürüldüğü hale.
Kalbimiz taşlaşmamıştır, umarım.
Ağlayabiliriz hep birlikte.
Ben ki Baki olanın bir kuluyum.
O ömür verdikçe sizinle ağlamaya talibim.
Ne dersiniz, başlatalım mı hep birlikte bir gözyaşı selini?