İktidar sözcüleri her ne zaman ağızlarını açacak olsalar lafa istikrar diye başlayıp güven diye noktalıyorlar.

Yıllardır böyle! Söylemlerine bakarsanız ne yapıyorlarsa istikrarı sağlamak ve güven ortamını oluşturmak için yapıyorlar. Ama ne istikrarı sağlayabiliyorlar ne de güven ortamını oluşturabiliyorlar. Niye böyle? Çünkü yöntem yanlış!

Siz insanlara güvenmezseniz, insanlar size niye güvensin ki? Hatırlayacaksınız bir ara tek parti ile hükümet kurma imkânı kalmamıştı. Hemen istikrar için tek partili hükümet şart deyip azınlık hükümetleriyle ülkeyi yeniden seçime götürdüler. Ve tekrar tek partili hükümet dönemine geçildi. Peki, aranan istikrar sağlanabildi mi? Ne gezer!

Bu defa da kendi kurdukları hükümet içinde “eskiden kalma” alışkanlıkların devam ettiğini görüp yine istikrar arayışı içine girdiler. Şimdi Cumhurbaşkanlığı sistemi ile istikrarın sağlanacağı ve güven ortamının kurulacağını iddia ediyorlar. Dileriz sonu yine hüsranla sonuçlanmaz. Ancak bu söylem ve yöntem değişmedikçe istikrarın sağlanacağına hiç ihtimal vermiyoruz.

Zira söylemler kucaklayıcı olmaktan çok uzak. Söylemler kucaklayıcı olmadıkları gibi bir de dışlayıcı! Kendileri gibi düşünmeyen herkesi düşman gibi görme ve vatan haini ilan etme alışkanlığı tam gaz devam ediyor.

Bu şartlar altında istikrar ve güven ortamı nasıl sağlanır? Neredeyse gözünüzün üstünde kaşınız var denilse bunu bile bir ayrılık nedeni olarak göstermeye çalışıyorlar. İktidar sözcülerini istikrar ve güven vaatleri radyolardaki arkası yarın programlarına dönmüş vaziyette! Sürekli aynı masal, aynı hikâye anlatılıp duruyor. Bu nereye kadar böyle devam eder?  Çok uzun süreceğine ihtimal vermiyoruz. Daha mutedil bir dil kullanılmadıkça, daha hoşgörülü bir yaklaşım sergilenmedikçe lafı dillerden bir türlü düşürülmeyen güven ve istikrar ortamını sağlamak mümkün olmayacaktır.

Dileriz ki önümüzdeki seçim atmosferinde bu sağlanabilsin. Ama çok umutlu olmadığımızı söylemek durumundayız.