Aşağıda, her Müslümanın mutlaka üzülmesini gerektirecek yüz bir madde saydım. Bu konularda tercih imkanımız yoktur. Canım isterse üzülürüm, istemezse üzülmem şansına sahip değiliz. Dikkatlerinize arz ediyorum.

1. Topluma huzur, âsâyiş, can ve mal güvenliği, ırz ve nesep güvenliği, din ve inanç güvenliği, adalet sağlayan; hükümleri Kur’an ve Sünnetten çıkartılmış mukaddes nizamın elden gitmiş olması.

2. Dinin elden gitmesi.

3. İmanların tehlikeye düşmesi.

4. Namaz kılanların oranının yüzde ona (belki de onun da altına) düşmüş olması. Farz namazlarda cemaatin terk edilmiş olması.

5. (Ehliyetli hakikî, ihlaslı imamları tenzih ederek yazıyorum) Cami imamlığının, maaş ve ücret karşılığında namaz kıldırma memurluğu haline getirilmiş olması.

6. Halkın çok büyük kısmının özet olarak bile ilmihalini, temel din bilgilerini bilmemesi, din konusunda cahil kalması.
7. Müslümanların İslam’a yabancı kalmış olmaları.

8. Müslümanların, birbirinden kopuk bin parçaya ayrılmış, Ümmet birliğinin yıkılmış, çekişme ve tartışmaların yaygın hala gelmiş olması.

9. Ümmetin başında, mü’minlerin kendisine biat ve itaat ettiği râşid, âbid, zâhid, bilge, müdebbir, erdemli ve ehliyetli bir İmam-ı Kebir bulunmaması.

10. Halkı aydınlatacak, uyaracak, bilgilendirecek, çekip çevirecek icazetli ulema ve fukaha yetiştiren İslam Medreselerinin yıkılmış, kapatılmış olması. 

11. Müslümanları olgunlaştıracak, iyi ve vasıflı hale getirecek hayırlı kurumlar olan tasavvuf tarikatlarının hala kapalı ve yasak olması.

12. Fütüvvet teşkilatının ve ahlakının yok olması.

13. Emr-i mâruf ve nehy-i münker yapılmaması.

14. Genç nesilleri, Türkiye’ye, İslam alemine, insanlığa hizmet edecek iyi ve vasıflı Müslümanlar olarak yetiştiren, bütün öğrencilerine beş vakit namazı cemaatle kıldıran İslam eğitim sisteminin ve İslam mekteplerinin mevcut olmaması.

15. İslamî hizmetlerin, İslam kültürünün birinci aleti olan edebî yazılı zengin Türkçenin elden gitmesi.

16. Halkın, 1928’den önce basılmış, yazılmış kitapları, evrakı, arşiv belgelerini, atalarının mezar taşlarını bile okuyamayacak kadar cahil kalması. 

17. Kadınların yarısının tesettüre riayet etmemesi.

18. Tesettürlü kadınların büyük kısmının Şer’î değil, şeytanî tesettüre bürünmüş olması.

19. İngiltere’de bile şu anda 85 Şeriat mahkemesi varken, bizde böyle mahkemeler bulunmaması.

20. Toplumun yazılı medenî kültürden şifahî bedevî kültüre gerilemiş olması.

21. İsrafın, lüksün, saçıp savurmanın korkunç boyutlara ulaşması.

22. Türkiye’nin trilyonlarca dolarının lüks meskenlere, lüks otolara, lüks mobilyalara, lüks hayat tarzına gömülmüş, ziyan edilmiş, dondurulmuş olması.

23. Bizden küçük ve imkansız Güney Kore’nin dünya çapında bir otomotiv sanayii varken, bizim hala yüzde yüz yerli ve millî bir otomobilimiz olmaması.

24. Yakın tarihte ürün fazlasını ihraç eden Türkiye’nin, şu anda ekmeklik buğdayını ithal etmesi.

25. Her gün dört veya beş milyon aziz ekmeğin çöpe atılması.

26. Kur’an kurslarında, İmam-Hatip okullarında, Müslüman talebe yurtlarında yenmeyen ekmek ve yemeklerin çöpe atılıp israf edilmesi.

27. On milyonlarca halkın lüks telefon bağımlısı, hastası olması.

28. İçmeye ayranı olmayan nice fakirin ve yoksulun binlerce liralık pahalı telefon alması, telefonun bir ihtiyaç olmaktan çıkıp statü ve fetiş haline gelmesi.

29. Bazı büyük Dönme gazetelerinin alabildiğine çirkin müstehcen yayın yapması. Bunların tesiri altında kalanların kadınlara ve kızlara saldırması.

30. Ülkenin en büyük siyasî, sosyal, kültürel gücü olan medyanın seviyesinin apış arasına düşmesi. 

31. Türkiyenin uluslararası şeffaflık, temizlik ve erdem notunun 100 üzerinden 41’e düşmüş olması.

32. Camilerin sabah namazlarında boş olması, diğer vakitlerde de cemaatin çok yetersiz olması.

33. Din istismarı, mukaddesat sömürüsü yapılması.

34. İmam-Hatip okullarında beş vakit namazın mecburî olmaması.

35. Dini içinden, mihraptan yıkmak isteyen derin şer güçlerinin, Fırka-i Naciye Ehl-i Sünnet ve Cemaati yıkmak için her şeytanlığı ve habaseti yapması.

36. Müslümanların İslam evlerinde oturmaması. Evlerin yuva olmaktan çıkıp mal haline gelmesi.

37. Müslümanların İslam’a göre yiyip içmemeleri, giyinip kuşanmamaları.

38. İslam tıbbına riayet edilmediği, Müslümanca yaşanmadığı için halkın yarıdan fazlasının hasta, ilaç bağımlısı olması.

39. Mürekkep okur-yazar cahilliğin yaygın hale gelmesi.

40. Mü’minlerin birbirlerini sevmemesi, desteklememesi.

41. İttihad-ı İslamın, iman kardeşliğinin, tesanüdün darbelenmesi.

42. Gıybetin yaygın hale gelmesi, normal görülmesi.

43. Anasıyla zina etmek kadar büyük ve çirkin bir günah olan ribanın hayata hakim olması.

44. Hırsızlığın yaygınlaşması.

45. Haram yemenin yaygınlaşması.

46. Müslüman halka evcil domuz, yaban domuzu, eşek eti yedirilmesi.

47. Müslüman halka, Şeriata ve fıkha göre, içi temizlenmeden kaynar suya atılarak laşe haline gelmiş tavuk eti yedirilmesi. 

48. Görgüsüzlüğün, kabalığın, hoyratlığın korkunç boyutlara ulaşması.

49. İçkinin yaygınlaşması.

50. Kumarın, piyangoların, lotaryaların yaygınlaşması.

51. Kadınlara yasal resmî vesikalar verilerek seks köleliği yaptırılması, bundan KDV alınıp bütçeye konulması.

52. Bazı Feminist kadınların sahih hadisleri reddetmeleri, Sünnet düşmanlığı ve yıkıcılığı yapmaları.

53. Birtakım şüpheli ve şaibeli kadınların camilere gidip, ciyak ciyak bağırarak biz erkeklerle birlikte karışık olarak imamın ardında saf tutacağız diye hadise çıkartmaları.

54. Halkın ve gençliğin faydalı, uyarıcı, aydınlatıcı, bilgilendirici; kültür, düşünce kitapları okumaması.

55. Dinsizliğe köprü olan mezhepsizliğin ve fıkıh düşmanlığının yayılması.

56. Dinin içinin boşaltılması.

57. Tasavvufun içinin boşaltılması.

58. Bilmeyenlerin konuşup yazması, bilenlerin susması.

59. İnsanların kendi re’y ve hevaları ile Kur’anı tefsire yeltenmeleri ve bazısının küfre düşmesi. 

60. Cahillerin ciddî dinî konuları tartışıp mıncıklamaları.

61. Cuma ezanı okunduktan sonra dükkanların, lokantaların, pastahanelerin, çarşıların pazarların kapanmaması.

62. Ramazanda gündüz vakti alenen yenilip içilmesi, oruca ve oruç tutan Müslümana saygı gösterilmemesi.

63. Kutsal dinî konuların magazinleştirilip mıncıklanması.

64. İslamcı kesimde arivistlerin, şarlatanların, soytarıların, hokkabazların, üç kağıtçıların çoğalması.

65. Siyasal İslam yükselirken, İslamî uygulamanın gerilemesi.

66. Yeni inşa edilen camilerin büyük kısmının güzel, sanatlı, estetik ve altın orana sahip olmaması.

67. Fazlurrahman dinine mensup dall ve mudil kimselerin bazı müesseselere sızmış olmaları ve gece gündüz dini içinden yıkıp çökertecek hıyanetler etmeleri.

68. Onların dinleri para, kıbleleri karıdır sıfatlı habislerin meydanı boş bulup her türlü kötülüğü yapmaları...

69. Suçluların, katillerin, dolandırıcıların, hırsızların, halkı aldatanların gereği ve yeteri kadar cezalandırılmamaları, tenkil edilmemeleri.

70. Millî kimliğimize, kültürümüze, sosyal yapımıza uymayan Medenî Kanunun aileyi, Ceza Kanununun toplumu yıkması.

71. Millî barışın, sosyal uzlaşının berhava edilmiş; halkın Türk Kürt, Sünnî Alevî, dinci laik diye birbirine hasım fraksiyonlara ayrılmış olması.

72. Devleti, halkı, ülkeyi ayakta tutan bütün devamlılıkların, güzel geleneklerin, değerlerin tahrip edilmiş, tarihî ârızaların hakim kılınmış olması. 

73. Kanaatten uzaklaşılmış olması.

74. Lüks meskenlerin, lüks yazlıkların, lüks otoların, lüks cep telefonlarının statü haline gelmiş olması.

75. Genç nesillere liselerde sağlam mantık kültürü verilememesi. 

76. Müslüman çoğunluğun tepkisiz hale getirilmiş olması.

77. Resulullah Efendimizin (Salat ve selam olsun ona) Sünnetinin, ya tamamen, yahut kısmen inkar edilmesi, Sünnet düşmanlığı yapılması.

78. İranlı olduğu halde kendisini Afgan gösteren, Şiî olduğu halde Sünnî görünen, Farmason, aldatan, taqiyye yapan karıştırıcı bozuk bir zatın İslam önderi, İmam, kurtarıcı olarak lanse edilmesi.

79. İslam Şinasi adlı kitabında Allah gerçek bir Janus’tur (Allah yek Janus-i hakikî est) diyen zındığın İslam büyüğü, mücahid olarak tanıtılması.

80. Müslümanların nefslerini tebrie etmeleri (aklamaları).

81. Ellerine para, imkan, fırsat geçen birtakım türedilerin, sonradan görmüşlerin, nev zuhurların dine büyük zararlar vermesi.

82. Birtakım vahşi, barbar, canavar, hasta kimselerin evcil ve vahşi hayvanlara büyük kötülükler etmesi.

83. Eline para geçen bir kısım köylülerin tarım ve hayvancılığı terk etmesi.

84. Birtakım cahil, yüzeyde kalmış, ham, pişmemiş, kaba, hoyrat kimselerin İslam temsilciliğine soyunmaları.

85. İslam’ın önündeki en büyük engelin kötü Müslümanlar olması.

86. Din konusunda sözün ayağa düşmesi.

87. İlmin, irfanın, hikmetin, akl-ı selimin çok azalmış olması.

88. İslam’a, Kur’ana, Resulullaha (Salat ve selam olsun ona) azgınca saldırılırken Müslümanların sessiz kalması, yasal sınırlar içinde savunma yapmamaları.

89. Her konuda beyinsizliğin yaygın hale gelmesi.

90. (Hakikî şeyhleri tenzih ederek yazıyorum) Sahte şeyhlerin tarikatın ve tasavvufun içine etmeleri, korkunç zararlar vermeleri.

91. Birtakım tarikat ve cemaatlerin banka, holding, dev anonim şirket haline gelmesi.

92. Kardeş ülke Afganistan’daki işgalin devam etmesi, Müslüman halkın ezilmesi.

93. Irak faciaları.

94. Suriye faciası.

95. Filistin faciası.

96. Mısırın meşru başkanının darbe ile devrilmesi ve yıllardan beri zindanda tutulması.

97. Yemen faciası... Libya faciası... Doğu Türkistan faciası... Diğer facialar...

98. Bir buçuk milyarlık İslam dünyasının 9 milyonluk İsrail ile başa çıkamaması.

99. Vehhabî Suudî Arabistan’ın ABD’nin ve İsrail’in dümen suyuna girmiş olması.

100. Müslümanların birleşmemek konusunda tam bir birlik halinde olmaları.

101. Dinin hayata uygulanmaması, din ile hayatın birbirinden kopması.