İktidar sözcüleri ekonomi alanında attıkları adımlarla “dünyaya örnek olacak noktada” olduklarını ileri sürüyorlar.

Bütün dünya Türk ekonomisi konusunda kaygılanırken onların böyle kendilerine aşırı güven duymaları anlaşılır gibi değil. Biz de AKP’lilerin “dünyaya örnek olacak noktada” olduklarını düşünüyoruz ama bu örneğin “kötü bir örnek” olduğu kanaatini taşıyoruz.

Şu hallerine bir baksanıza!

Birbirlerine fena halde düşmüş durumdalar.

 AKP’li Mehmet Metiner kendisi gibi AKP’li olan Arınç ailesini diline dolamış her fırsatta onları yeriyor.

 Yalancılığın babadan oğla miras kaldığını iddia ediyor. Genel merkezin bu olaya seyirci kalmaması gerektiğini söylüyor.

 Ama AKP’li Arınç ailesi de Metiner’e pabuç bırakacak gibi görünmüyor.

Onlar da Metiner’in ipliğini pazara çıkarmakla meşguller.

Yine AKP’li Hayati Yazıcı AKP’li Melih Gökçek’in MHP’den aday olacağı haberleri üzerine açmış ağzını yummuş gözünü.

“Görevi bırakması iş olsun diye istenmedi” diyerek Gökçek’i töhmet altında bırakmaya çabalıyor.

Ama Melih Gökçek alta kalır mı?

O da Yazıcı’ya cevap verirken lafa “sabrımı taşırma” diye başlayıp “vallahi tozunu atarım” diye noktalıyor.

Kimi AKP’liler diğerlerini “cahillik ve hainlik” ile suçlarken suçlananlar da suçlayanlara, “Cehenneme kadar yolunuz var” diye sesleniyor.

 Evet, bütün bu örnekler AKP’lilerin içinde bulunduğu ruh halini ortaya koymaya yeter de artar bile!

Ama bunların iyi örnekler olduğu söylenebilir mi?

 Bu örnekler herkesin taklit etmeye çalışacağı güzel örnekler değil elbette. Bunlar olsa olsa siyasete heveslenen herkesin ibret alması gereken kötü örnekler olabilir.

 Evet, bütün bunlar çıkar kavgasının insanları nerelere getirdiğini gösteren kötü örnekler. AKP sözcüleri millete akıl vermeye çalışma yerine kendilerine çekidüzen vermeye çalışsalar çok daha doğru bir iş yapmış olacaklar. Bu gidişat hayra alamet gözükmüyor.

Birbirlerini “bir kaşık suda boğmaya çalışan” insanların ülkeye ne gibi bir faydası olabilir ki?

Herkes gözünü genel başkana dikmiş ve her şeyi ondan bekliyor.

Genel başkanları ise onlara müdahale etmekten bıkıp usandığını ifade ederek yakınıyor.

Üstelik kimsenin ona yardımcı olmak gibi bir niyeti de yok! Kötü örnek sunmaktan “iyi şeyler yapmaya” vakit bulamıyor olmalılar.