AKP’liler arasında yani kendilerini “AK Partili” olarak görüp rakip olarak gördüklerini ise “AKP’li diye” tanımlayanlar arasındaki makas giderek açılıyor.

Öyle anlaşılıyor ki taraflar aralarında meseleleri tatlıya bağlayıp birlikte hareket edebilecek gibi değiller. Dün birbirlerini “hain” olarak tanımlayanlar bugün birbirlerinden “sinsi” diye söz ediyorlar.

Genel başkanları Erdoğan’ın söylemlerine bakılırsa ki bir sahibi kişilere AKP’de yer yok! Ama AKP’nin yönetici kadroları arasında da sanki kibir sahibi olmayan kimse yok gibi!

Bunu nereden çıkarıyorsun diyenlerin merakını hemen giderelim.

Malum AKP tabanı bizim yabancısı olduğumuz insanlar değil.

Onlar geçmişte uzun yıllar birlikte hareket ettiğimiz, beraber yola çıktığımız insanlar. Yani bir ayakları hala bizim aramızda.

Cismen AKP de olsalar da gönülleri hep bizimle. Hâl böyle olunca da AKP de olup biten her şeyden hemen haberimiz oluyor.

Yönetici haline gelen kişilerin kibir ve gurur abidesi haline gelmeleri ile ilgili hikâyeleri de bu arkadaşlarımızdan öğreniyoruz.

Hem öyle pek çoğu kibir ve gurur abidesi halini almasa genel başkanları iki de bir de onları bu konuda uyarma ihtiyacını duyar mı?

Evet, kendilerine AK Partili diyenlerle onların AKP’li diye tanımladıkları kişiler arasındaki makas giderek açılıyor. Bu yüzden de önümüzdeki yerel seçimleri “çantadaki keklik” ya da “sepetteki üzüm” olarak göremiyorlar ve “başarılı olamayacaklarını” dile getiriyorlar.

Bizim dışardan görebildiğimiz kadarıyla AKP kadroları arasında oluşan bu tablonun temel nedeni tamamen menfaat çekişmesine dayanıyor!

Menfaatleri çatıştığı için birbirlerini hasım olarak görüyor ve siyaseten yok etmeye çalışıyorlar.

Her tasfiye de AKP’yi biraz daha zora sokuyor.

Dünün AKP’si her gün yeni birilerinin katıldığı bir partiydi, bugünün AKP’si her gün birilerinin koptuğu ya da yollarını ayırdığı bir parti halini almış bulunuyor.

Başkanlık sistemine geçilince her şeyin yoluna gireceğini düşünenler herhalde parti içinde böyle bir hizipleşme yaşanacağını akıllarının kenarından bile geçirmemişlerdir.

Şimdi sorunun en büyüğü ile karşıya karşıyalar. Fitne ve fesadı sonlandırmaya çabalıyorlar ama bu kolay kolay başarılabilecek bir şey değil.

O hale gelmiş bulunuyorlar ki cenazeleri bile onları bir araya getiremiyor.