Cumhurbaşkanı Erdoğan ile belki de ilk defa aynı şeyleri düşünüyor ve kendisine yerden göğe hak veriyoruz.

Cumhurbaşkanı Erdoğan iktidarları boyunca geride kalan 16 yılda yapılan kültür ve sanatla ile ilgili çalışmaları değerlendirirken aynen şöyle diyor:

“Geçtiğimiz 16 yıla baktığımda, kültür sanat alanında yeteri kadar mesafe kat edememiş olmamızdan dolayı hep hayıflanırım, iç geçiririm.

Kültür sanat meselesini ülkemiz ve milletimiz bakımından en az terörle mücadele, en az dış politika, en az temel hizmet alanları kadar önemli bir beka meselesi olarak görüyorum.” Evet, Cumhurbaşkanı’nın bu sözleriyle tamamen hemfikiriz.

Ve Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından dile getirilen gerçekleri biz şöyle okuyoruz:

“Az gittik, uz gittik.

Dere tepe düz gittik.

Dönüp baktık ki:

Bir arpa boyu yol gittik!”

Hâl böyle olunca gayr-i ihtiyari olarak “ne kadar hayıflanılsa ve ne kadar iç geçirilse yeridir” diye düşünüyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı döneminde kültür ve sanat alanında büyük işlere imza attıklarını, hükümette oldukları dönemde de hep özel bir önem verdiklerini, bu yöndeki projeleri himaye ettiklerini ve bu camia ile sürekli istişare içinde olduklarını hatırlattıktan sonra “buna rağmen” diye başlayan yukarıya aldığımız cümleleri kuruyor.

Yani yeteri kadar mesafe kat edilememiş olduğunu kabul ediyor ve bundan dolayı da hayıflandığını açıklıyor.

Yeni dönemde bu eksikliğin giderileceğini, ülkemizde kültürü, sanatı, şehirciliği ve mimariyi “hak ettikleri seviyeye” getireceklerini söylüyor.

İşte bu noktadan itibaren biz Cumhurbaşkanı Erdoğan ile farklı düşünmeye başlıyoruz.

Geride kalan 16 yıla bakınca önümüzdeki yıllar hakkında ümit var olmak ne mümkün!

Çünkü yeni dönem ile eski dönemi kıyasladığımız zaman kadroların aynı olduğunu ama bazı kurumların sadece isim değiştirdiğini görüyoruz.

Hamam aynı, tas aynı hatta tellaklar bile aynı! Değişen sadece “hamamın adı” olunca bu durumun olumlu gelişmelere yol açacağını umamıyoruz.  Ve yıllar sonra yine “hayıflanmak” ve yine “iç geçirmek” zorunda kalınacağından endişeliyiz. Yani yine bir arpa boyu yol kat edilmesinden korkuyoruz.