Küresel kültürün istilasına uğrayan Müslümanlar ruhsal ve sosyal gelişimlerini ve iletişim bağlarını destekleyen değerleri kaybettiler. Erdem ve faziletlerin gölgesinden uzaklaştılar ve kendilerine dayatılan yaşam biçimini ilerlemenin, modernliğin bir göstergesi olarak görüp hemen benimsediler.

Geçtiğimiz gün mahallemizin teyzelerinden Hasibe Ham şöyle bir anekdot paylaştı: “Çocukluğum Eyüp’te geçti. Camiye giderdik ve burada karşılaştığımız insanlarla selamlaşırdık. Selam kalplerimizi ısındırırdı ve sohbete dalar yeni dostlar edinirdik. Geçtiğimiz gün camiye gitmiştim, avluda karşılaştığım hanıma selam verdim, yüzüme sert bir şekilde baktı selamımı almadan sırtını dönüp gitti…”

Günümüzde iletişim sorunu aile içi ilişkilerden, iş ortamına, sosyal yaşamdan bireysel tutumlarımıza kadar hemen her alanda karşımıza çıkıyor. İnsanlar birbirlerine sevgi ile değil kuşku ile bakıyor ve uzaklaşmaya çalışıyorlar.

İslam kültüründe selamlaşma iletişimin ilk anahtarı olarak görülmüştür. Bu anlamda selam basit ve sıradan bir ifade değildir, aksine iletişimi başlatan ve kalpleri birbirine yakınlaştıran güçlü bir değerdir. Selam seni kardeşim olarak görüyorum, sana Allah için değer veriyorum mesajı ile karşı tarafın kalbine ulaşan etkin bir çağrıdır. Kişilerarası iletişimi güçlendiren ve gönülden gönle uzanan sevgiyi güçlendiren bir değerdir selam. Bizler uzaktaki yakınlarımıza başkaları vasıtasıyla selam gönderir ve bağlarımızı bu şekilde güçlendirmeye ve sürekli kılmaya çalışırız. İki kelimeden ibaret olan selamın tesiri kıtalar ötesine kadar ulaşır ve gönüllerimizi birbirine yakınlaştırır.

Resulullah, “Mümin olmadıkça cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de mümin olamazsınız. Yaptığınız takdirde sevineceğiniz bir şey söyleyeyim, aranızda selamı yayın” buyurmakta ve sevgi ile selam arasındaki bağa dikkat çekmektedir. Gündelik hayatta insanlarla ilişkilerimizi geliştiren bazı ayrıntıları hep göz ardı ederiz. Oysa sevgi bu ayrıntıların içinde gizlidir bu bir gerçek!