Solda "Ergenekon" kavgası

Bu konuda en keskin yazıları "Kıymık" isimli köşesinde yazan Etyen Mahçupyan oldu. Taraf''daki köşesinde 17 Ağustos'da "Cemaatçi solun düzeyi", 19 Ağustos'ta "Cemaatçi Solun İç dünyası" başlıklı yazılar yayınlayan Mahçupyan, 22 Ağustostaki "Sahte Dostlar" başlıklı yazısında da Birgün ekibine ağır eleştiriler yöneltti. Birgün gazetesi ise Mahçupyanı'ın eleştirilerine dün "Birgün'den zorunlu bir açıklama" başlıklı başyazıyla cevap verdi.
  Mahçupyan'ın yazısı ve Birgün'ün bir gün sonra verdiği cevaplar şöyle;
 
Sahte dostlar
Etyen Mahçupyan - 22.08.2008 
 
Cemil Ertem'in salı günkü yazısı ilginç bir paragrafla sonlanıyordu... "İşte şimdilerde küresel sermaye birikiminin gereği olarak bir iç temizliği yapan Türkiye'de, sol da bir iç temizliği yapmak zorunda. Yoksa şimdi hayatta olmayan bir Ermeni aydın için 'artık atın bu Ermeni'yi, yazmasın' diyen 'solcuları' daha çok üretir bu toplum."

Aynı gün Ertem arayıp olayın tafsilatını ve benzer birçok olayı tanıklarıyla birlikte anlattı. Bu isimleri ve yaşananları aktarmak bana düşmez. Ama Ertem aramasaydı da o son paragrafta verdiği mesajın özü yeterince açıktı... Söz konusu yazarın Hrant, yazmakta olduğu mecranın ise BirGün gazetesi olduğu belliydi.
Bugünlerde Hrant'ı kendilerini temsil eden bir solcu, o geleneğin parçası olarak sunanların; öldüğünde ardından ağıtlar yakıp sahiplenenlerin; henüz yakın bir geçmişte onu Ermeni olduğu için dışlamaya yeltendiklerini duymaya ne de olsa pek hazır değiliz. Cemaatçi solun ideolojik sıkıntıları ne olursa olsun, ırkçılığı aşmış olduğunu düşünmeye eğilimliyiz. İnsan ilişkilerinin, hele karşınızdaki Hrant gibi biri ise, ideoloji falan tanımayacağını varsaymaktan daha doğal ne olabilir? O sıcaklığı ve samimiyeti görenlerin insanlaşacağını varsaymanın dışında, Hrant'ın 12 Eylül'de işkence görmüş bir solcu olarak hak ettiği saygının da payı vardır bu beklentimizde.

Ama hayat şeffaflaştıkça yeni dersler de üretiyor... Bunlar bilinmeyen bilgilerin su yüzüne çıktığı dersler değil... Bunlar bilinen niteliklerin ne denli yozlaşmış olduğunu gösteren, müptezelliğin nasıl bir ideolojik kimlik haline geldiğini ortaya koyan dersler...

BirGün gazetesinin bugünlerde Ergenekon'a karşı tavır almamasını, o cenahtaki kalemlerin 'üçüncü yollar' aramasını hep bir sıkışma olarak anlamaya çalışmıştık. Solun gerçekte kemalist ve pozitivist bir kaba aydınlanmacılığın kıskacından kurtulamadığını, yenilgilerin ve siyaseten etkisizleşmenin onları bu kıskaca mahkûm ettiğini ve ideolojik gibi gözüken tercihlerinin aslında laik kimliğin tarih dışına düşmesiyle ilintili olduğunu savunmuştuk.

Diğer bir deyişle cemaatçi solun ilkel bir dizi özelliğine karşın kötü niyetli olduğu söylenemezdi. Karşımızda bir çaresizlik, bir psikolojik tıkanma hali vardı... Meğer ne kadar safmışız... Cemaatçi solun en azından bir bölümünün gerçekte Ergenekon'a tavır alamama gibi bir sorunu olmadığını, Ergenekon siyasetini bilerek desteklediklerini şimdi dehşetle kavrıyoruz. Onların laiklikten hareketle muhafazakâr alerjisi yaşadıkları için darbeci olduklarını sanırken, şimdi ucu cinayete kadar giden kötülük şebekelerinin içinde doğal olarak yüzen yaratıklar olduklarını keşfediyoruz.

Burada insanı dehşete düşüren şey, insanlık için böylesine zararlı, hastalıklı bir düşkünlüğün 'sol' olarak ve 'sol' adına yaşanabilmesi değil. Nihayette 'sol' da içinde olduğu ortama göre şekil alan, farklı zihniyetlere göre biçimlenebilen ucu açık bir tutum. Sol içinde nasıl demokratlar varsa, tabii ki ırkçılar ve faşistler de olacak. Söz konusu faşistlerin kendilerini özgürlük, eşitlik vb. yanlısı saymaları ise zaten epeyce uzun bir zamandır kimseyi kandırmıyor. 

Asıl dehşet verici olan, salt insani bir bağlam içinde yaşananların böylesine aşağılanabilmesi, kirletilmesi ve hâlâ kullanılmaya çalışılması. Kastım Hrant'ın BirGün'den atılmasını istemek değil... Etrafımızdaki ırkçıların birçoğunun da 'solcu' olmasının şaşırtıcı bir tarafı yok. Ama birlikte olmayı istemediğiniz, varlığını hazmedemediğiniz birinin ölümü üzerinden parsa toplama, kariyer yapma ve vıcık vıcık bir duygu sömürüsü üretme pespayeliğini 'insan' olma ile nasıl bağdaştırdıklarını anlamak zor. 

Ama Türkiye'de işte bir de böyle bir 'sol' var... İnsanı ve insanlığı kullanan, bir kemirgen misali önce kendi vicdanını yiyen bir sol. Hrant'tan muhtemelen nefret eden, ölünce de 'dostu' kesilen, 'arkadaşı' olan bir sol. Böylesine bir müptezelliği ideolojik analiz bile kolay kaldırmaz... Bu solun niçin böyle olduğunun sorgulanmaya çalışılması bile insani tahammülün sınırlarını aşar. Bu gibi kişilerin solcu olup olmamalarını artık bir yana bırakmakta yarar var. Çünkü bunlar en basit insani onura bile sahip gözükmüyorlar. Riyakârlığı bu denli içselleştirebilenlerin solculuğu da demek ki ancak böyle oluyor...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
BİRGÜN'DEN ZORUNLU BİR AÇIKLAMA  
23 Ağustos 2008
 
Etyen Mahçupyan, 22 Ağustos 2008 tarihli Taraf gazetesindeki sütununda BirGün"ü hedef alan ağır suçlamalarda bulundu.

Taraf gazetesinin köşe yazarlarının bir kısmı epey bir zamandır BirGün"e yönelik eleştirilerini dile getirmekteler. Beğenelim ya da beğenmeyelim, bu eleştiriler genellikle ideolojik-politik bir zeminin içinde kaldı. Bu tür eleştirilerin benzer biçimde BirGün yazarları tarafından da Taraf yazarlarına yöneltildiğini belirtmeliyiz.
Lakin Etyen Mahçupyan"ın sözünü ettiğimiz dünkü yazısı, ideolojik-politik tartışma bir yana, en basit ahlaki sınırları bile yok sayan bir anlayışın ürünüdür; BirGün"ü ve devrimcileri ırkçılıkla, faşistlikle suçlamaktadır.
Mahçupyan suçlamalarını, bir dönem BirGün"de çalışıp problemli bir biçimde ayrılan ve o günden sonra siyasi duruşunu geçmiş çevresine karşı olmak üzerinden kuran, Taraf gazetesinin bir başka köşe yazarının suçlamasına dayandırıyor. İddiaya göre Hrant Dink"i hedef alan; kimin, nerede, ne zaman söylediği belirsiz "artık atın bu Ermeniyi, yazmasın" lafından yola çıkan Mahçupyan, BirGün"ün çalışan ve okur topluluğunun "faşist katiller toplamı" olduğunu söylüyor.

Aşağıdaki satırlardan başka bir mana çıkarmak maalesef mümkün değil.
"...Cemaatçi solun en azından bir bölümünün gerçekte Ergenekon" a tavır alamama gibi bir sorunu olmadığını, Ergenekon siyasetini bilerek desteklediklerini şimdi dehşetle kavrıyoruz. Onların laiklikten hareketle muhafazakâr alerjisi yaşadıkları için darbeci olduklarını sanırken, şimdi ucu cinayete kadar giden kötülük şebekelerinin içinde doğal olarak yüzen yaratıklar olduklarını keşfediyoruz. (...)
Sol içinde nasıl demokratlar varsa, tabii ırkçılar ve faşistler de olacak. Söz konusu faşistlerin kendilerini özgürlük, eşitlik vb. yanlısı saymaları ise zaten epeyce uzun bir zamandır kimseyi kandırmıyor."
BirGün, bir zamandır dile getirilen "Ergenekon"a tavır almıyorsunuz" asılsız iddiasına zaten alıştı ve artık çok da önemsemiyor. Ama Mahçupyan şimdi bizleri Ergenekon"un bir parçası olmakla da itham ediyor. Üstelik, bunu yaparken şimdi koltuğunda oturduğu ama her fırsatta devrimci geçmişine küfür ettiği Hrant"ı kullanmaktan da geri durmuyor.

Bu ahlaksızca ortaya atılan saçmalığa cevap vermek elbette abesle iştigal olur. Ama kendilerini köpeksiz köyde değneksiz dolaşmanın rehavetine kaptıran Mahçupyan ve benzeri Fethullah sermayesi destekli neoliberallere, Türkiye devrimci hareketinin tarihinin bugünün Ergenekoncularının ağababalarına karşı yürütülen bir ölüm-kalım mücadelesi olduğunu hatırlatmak gerekiyor. Devrimci hareketin yeminli düşmanları da dahil, bu ülkede bunun aksini iddia edecek bir tek kişi yoktur.

Türkiye"de kötü bir alışkanlık gelişiyor: Pislik biriktirmek. Biriktirmek ve bulduğu uygun bir anda hasım bellediğinin başından aşağı boca etmek.

Kendi pisliğiyle bu kadar içli dışlı olmak, malum, bir çocukluk hastalığıdır. İlerleyen yaşlarda bu oyun sürdürüldüğünde ortada patolojik bir durum olduğu düşünülebilir. Ama yapılan suçlamalar geçici bir delirme halini değil; sola ve devrimcilere karşı yürütülen neoliberal saldırının ulaştığı ölçüsüzlüğü göstermektedir.

Rıfat Yörük/Habervaktim.com