93 Harbi'ne katılan askerlerden biri, sağ salim köyüne dönmeyi başarır. Köylüler, büyük bir merakla askerin çevresini sarar.

"Anlat bakalım, neler oldu?"

Asker, tek cümlelik bir cevap verir: "Anlatacak bir şey yok, onurumuzdan başka her şeyimizi kaybettik."

*

Irak'ı işgal eden Hıristiyanlar, oradaki kardeşlerimize olmadık kötülükler yaptı. Ve bu "icraatlarını" kayıt altına alıp dünyaya servis ettiler.

Yahudiler de Filistin'deki fenalıklarını çekip internette, televizyonda yayınlıyor. Amaçları, elimizde kalan tek şeyi, yani onurumuzu bizden almak!

Irak'taki işgal kuvvetleri, önce ümmetin namusuna el sürdü. Sonra mezarlıkları bombaladı, sonra cami duvarını, sonra bir minareyi... Hiçbir İslam ülkesinden caydırıcı bir tepki gelmeyince, bu kez pis ayaklarıyla camiye girdiler. Ve kameralar eşliğinde, yerde yatan yaralı Müslüman'ı şehit ettiler.

Şimdi, kötülük bayrağını Siyonist İsrail devraldı. Cemaat namazda iken camiyi bombalıyor. Ve bombardıman görüntüsünü, marifetmiş gibi, dünyaya takdim ediyor. İslam devletleri ayağa kalkmadıkça, her seferinde daha da ileri gidiyorlar. Bir nevi, sabrımızın sınırlarını ölçüyorlar.

Karşımızda "kinim dinimdir" diyen bir ırk var. Ankete göre, İsraillilerin yüzde doksan beşi Filistinlilere yapılan soykırımı destekliyor.

Böyle cani bir ırkın ömrü elbette uzun sürmez. Elbette bir gün o Yüce Adalet devreye girer. O zaman ne Birleşmiş Milletlerin hükmü kalır ne de Amerika'nın...

İyi biliyoruz ki, yaptıklarının intikamı bir gün mutlaka alınacak. Hem bu dünyada, hem öbür dünyada...

Çağlayan Meydanı'nı dolduran milyon kişi, "Katil İsrail, yeryüzünden defol" diye haykırdı. Evet, gün gelecek, yeryüzünden defolup gidecekler. Sadece İsrail'deki Yahudiler değil, İstanbul ve Paris'teki Yahudiler de fareler gibi sığınaklarda, deliklerde yaşayacaklar. Sokağa çıkmaya sadece yürekleri değil, yüzleri de olmayacak. Her biri zavallıya dönecek. Zaten öyleler ya...

İşte bu alçaklara verilecek en büyük cevap, bütün gücümüzle İslam kalmaktır. Çocuklarımızı İslam şemsiyesi altında büyütmektir. Allah'a şükür; her türlü ahlaksızlık propagandasına ve büyük projelere rağmen, Anadolu insanı tertemiz bir şekilde ayakta... Hakkâri ilinin Yüksekova ilçesinde bile, "küfür tek millettir" diye pankartlar açılıyor. Sadece İstanbul değil, Diyarbakır da kaynıyor.

Şeyh Ahmet Yasin, o içli mektubunda, "bir halk yok mu" diye soruyor ya; o halk, işte bu halk!

Çağlayan Meydanı'nda gözlerimle gördüm. Bu iradenin ve tutkunun karşısında dağlar bile duramaz.

*

İstiklal Marşımız "Yurdumu alçaklara uğratma sakın" diyor. Bizler, Endonezya'dan Bosna'ya kadar, Müslümanların yaşadığı her yeri yurdumuz olarak görüyor, biliyoruz. Ve yurdumuza saldıran herkesi de alçak...

Yazılarımızda sıklıkla ve ısrarla, İsrail'i durduracak tek gücün Türkiye olduğunu söylüyoruz. Bu iddiamız, kimine çocukça, kimine de hayal mahsulü olarak gelebilir. Olsun, varsın gelsin.

Dün akşam, milliyetçi kimliğiyle tanıdığımız bir yazar, Gazze'deki katliamı yorumlarken, "bölgede milli çıkarımız yok" dedi. Olsun, varsın desin.

İyi biliyoruz ki, Allah'ın izniyle, İslam Birliği bir gün mutlaka kurulacak.

Bu sabah, Hakan Albayrak'ın Türkiye-Suriye Birliği isimli kitabının (Vadi yayınları, Nisan 2006) bazı bölümlerini yeniden okudum. Gerçekleşme ihtimali çok yüksek olan bu proje, bizi bir anda İsrail ile karşı karşıya getirecektir.

İşte o zaman el mi yaman, bey mi yaman, göreceğiz!

Şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Adına İslam Birliği dediğimiz şey, halklar arasında gerçekleşti bile... Sudan'dan İran'a, Türkiye'den Endonezya'ya kadar şu meydanlara bir bakın!

İsrail bu katliamlarını yirmi-otuz sene önce de yapıyordu. O zaman ile bu zaman bir mi?