Anne ve babalarımız bizlere saygıyı ve saygının gerekliliğini anlatırlar. Bunu yaparken, öyle birkaç cümleyle filan da geçiştirmezler uzun uzun nasihatlarda bulunurlar. "Çocuğum, büyüklerine saygı göster, onların sözünü kesme, karşılık verme, beklentilerine cevap ver... türünden nasihatları hemen hemen her gün işitiriz. Bunlara uyma noktasında bir kusurumuz olduğunda da pek anlayışla karşılanmayız ve anında cezalandırılırız. Böyle zamanlarda anne babalarımız hemen ortaya atılır ve yaptığımızın bir terbiyesizlik olduğunu yüzümüze vura vura ifade ederler. Hatalarımızın yüzümüze vurulduğu zamanlarda, benlik saygımız düşer, hırpalanırız, hüzünleniriz ve çok utanırız, etrafımızda kimseler olsun istemeyiz, yüzümüzü kapatır sessizce ağlarız... Böyle zamanlarda sesimizi kimseler duymaz, duygumuzu kimseler anlamaz ve büyüklerimizin nasihatları bizlere faydalı olmak şöyle dursun adeta bir işkenceye dönüşür. Esasen bizler doğru davranışa ulaşmanın yapı taşlarına ulaşmaktan kaçınmayız kaçınmak da istemeyiz ama bunların yerinde ve doğru yöntemlerle verilmesi önemlidir.

Büyüklerimizin bizlerle ilgili şikayetleri çoktur. Sıradan insanları çevirip sorsanız, çocuğum ders çalışmıyor, kardeşini dövüyor, uyumuyor, yemek yemiyor... türünden bir dize sorunlardan bahsedilir. Eğer müsaade ederseniz burada ben de, büyüklerimizin bir hatasını söyleyeceğim... Bunu ifade etmemin sebebi bizleri daha iyi anlamaları ve doğru model olmaları içindir... Bakın bizlerin iyi bir terbiye alması için vargücünüzle mücadele ediyorsunuz, kitaplar okuyorsunuz, çeşitli eğitimlere katılıyorsunuz. Bütün bunlar güzel şeyler... Ama bazen, kendi aranızda kurduğunuz ilişkilerinizde, bu çabalarınızla uyuşmayacak tarzda laçka ve saygı esaslarına uymayacak bir iletişim kuruyorsunuz ve şahsen ben bundan zarar görüyorum. Sakın bu sözlerimi küçümsemeyin... Sizler yaptığınız bir ticaretten zarar gördüğünüz vakit bundan nasıl etkileniyorsanız ben aynı şekilde sizlerin doğru olmayan davranışlarından etkileniyorum. Yaptığınız her şey, ürettiğiniz ve bana empoze ettiğiniz her davranışınız bende biçimleniyor bende hayat buluyor. Bu nedenle, kullandığınız sözleri lütfen seçerek kullanın ve sadece benimle değil birbirinizde kurduğunuz iletişim tarzınızda da aynı duyarlığı gösterin.

Sen baba, anneme nasıl davranıyorsan, onunla nasıl iletişim kuruyorsan ben bunları bir sünger gibi emiyorum ve benliğimin bir parçası yapıyorum. Geçen gün önümde tartıştınız ve anneme, "senin zaten kafan hiçbir şeye basmaz..." dedin ve bir sürü hakaretlerde bulundun... Peki ama sen demiyor muydun, uzmanla görüştüm evde bir sorun olduğunda onu uygun bir dille konuşmak ve rahatsız olduğumuz şeyi ona izah etmek gerekiyormuş ...diye üstüne basa basa vurgulamıyormuydun..? Peki şimdi neden bu şekilde davranmıyorsun? Neden öğrendiklerini hayata geçirmiyorsun? Çünkü sen de kendi ebeveyninden öğrendiğin düşünce kalıplarını yıkamıyor ve kendini değiştiremiyorsun... Evet bunu yapamıyorsun yapmalısın... Çünkü benim yaşımdayken sen de onların bu şekilde davrandıklarını gördün ve bunları modelledin...

İşte, senin annemle kurduğun ilişki tarzın da bir model olarak bana geçecek ben de öfkemi tıpkı senin gibi karşımdaki kimseleri aşağılayarak ifade edeceğim ve belki ben de çocuklarımla bu türden sorunlar yaşayacağım..

Sevgili annem ve babam! Sizler bir sorumluluğu sırtında taşıyan değerli neferlersiniz. Bakmayın sizleri eleştirdiğime bunu sadece birbirimize daha faydalı olalım diye yapıyorum. Çünkü ciddi bir sorumluluğunuz var. Nesiller yetiştiriyorsunuz, bizleri hayata hazırlıyorsunuz ve sadece dünya hayatına değil ahiret yurduna da hazırlıyorsunuz... Bu nedenle lütfen sorumluluğunuzun farkına varın. Ve bunun, yaptığınız işten, kariyerinizden, dünyevi hesaplarınızdan çok daha önemli olduğunu bilin... Kendinizle, ailenizle ve yakın çevrenizle ilişkilerinizde bizlere örnek olmanız gerektiğini unutmayın. Bak geçen gün arkadaşım sınıfta birisiyle tartıştı ve ona vurmaya kalktı... Ben de psikoloğumun bana öğrettiği şekilde ona yol gösterdim kendini ifade etmenin başka yolları da vardır dedim. Çocuk bana ne dese beğenirsiniz "ama ben babamdan böyle görmüşüm kardeşim.." dedi. Babalarımıza tavsiyem bu işi sadece annelere bırakmamalarıdır. Çünkü baba kavramı bizim dünyamızda gücü ve güveni temsil eder. Böylesine büyük bir sorumluluğun müntesibi olan babalarımız bizlerin eğitimine bir bütün olarak dahil olmalıdırlar. Hayat tarzlarıyla, sözel ve davranışsal ifadeleriyle, kurdukları iletişim tarzlarıyla, ev içinde ve ev dışındaki tutumlarıyla bizlere doğru model olmalı ve doğru davranışı kazanmamıza katkı sağlamalıdırlar.

Babalar lütfen sözüme kulak verin!

Sizler sadece para kazanan eve para getiren kimseler değilsiniz aynı zamanda, bizlere doğru yaşamanın, doğru model olmanın bilinciyle hareket etmesi gereken kılavuzlarsınız!