Abdurrahim Karakoç

Abdurrahim Karakoç

Bugün şiirle açalım pazarı

Bugün şiirle açalım pazarı

Siz mesela Emire’ler, Mehmet’ler
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Siz aklı kısalar, derdi dehşetler
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Sarmış kalbinizi bir çelik perde
Aşk duygunuz mahkûm kalmış içerde
Ağlanacak, hatta ölecek yerde
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Huzurlu bir lokma yiyemiyenler
Gönlünce bir urba giyemiyenler
Haksızlığa “hayır” diyemiyenler
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Yoksulluk bir yanda, zulüm bir yanda
Farzet ki hastasın bir yıkık handa
Gülmenin çılgınlık olduğu anda
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Siz her saat sarhoş, her zaman toklar
Eğlenceden gayri kaygusu yoklar
Aç komşuyu düşünmeyen Buldag’lar
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Ne desem, ne yazsam hepsi nafile
Düzelmez haliniz itiraf ile
Gülmek yüz kızartan suç olsa bile
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Ar-namus denince kaldır öte at
Millet davasına yanaşma yan yat
Ruh gebermiş, deri diri bu ne halt
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
İmandan-ahlaktan soysalar sizi
Beton heykel gibi koysalar sizi
Şöyle böğrünüzü, ya midenizi
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
¥
ŞÜPHELİYİM BRE DOSTLAR
İki ayaklıydı, konuşuyordu
“İnsandır” dediler, ben inanmadım.
Kediye benzettim.. artık yiyordu
“Aslandır” dediler, ben inanmadım.
Fala baktı, aynalara bakmadı
Hayalimde müsbet iz bırakmadı
Baş köşeye bağdaş kurdu, kalkmadı
“Mihmandır” dediler, ben inanmadım.
Her gün bir kılıkta gördüğüm oldu
Şüpheler beynimde kördüğüm oldu
Yaşını/başını sorduğum oldu
“Civandır” dediler, ben inanmadım.
Dedim, soyu kalsın, töresi nasıl
Verdiği sözlerin firesi nasıl
Şeytanla, Deccalla arası nasıl?
“Düşmandır” dediler, ben inanmadım.
Yediği arpaya hile katardı
Kızarsa yıldıza tekme atardı
Seceresi katırdan da beterdi
“Safkandır” dediler, ben inanmadım.
Arada bir kürsülere çıkardı
Nara vurur yeri/göğü yıkardı
Uzak görür, uzaklara bakardı
“Bakandır” dediler, ben inanmadım.
Tapular kestirdi torrağa, ota
Ayırdı namına binlerce kota
Yediği naneye, kırdığı pot’a
“Destandır” dediler, ben inanmadım.
Özünü yokladım özünde nur yok
Dilinde edep yok, sözünde nur yok
Kalbinde itikat, yüzünde nur yok
“Sultandır” dediler, ben inanmadım.
===============
Baki yanar/döner çiçek devrinde
Adalet bir sağa-bir sola gitti.
Şirinlik karargah kurdu zirvede
Ferhat dağ delerken köryola gitti...

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Abdurrahim Karakoç Arşivi