Aile hayatının en temel direği merhamet, şefkattir. Merhamet, sevgiyi, acımayı ve yardımı ihtiva eder. En önemli duygularımızdan birisi olan şefkatin tarifini şöyle yapıyoruz:

Karşılıksız, içten sevgi beslemek, başkasının derdiyle hemhâl olmak, âciz; zayıf ve yardıma muhtaç olanlarla alâkalanmak, acıyarak merhamet etmek...

Bütün çeşitleri nezih ve temiz olan şefkat, aşk ve muhabbetten keskin bir iksirdir. “İlâhî rahmetin en lâtif, en güzel, en hoş, en şirin, cilvelerinden bir iksir-i nûrânî1 olan şefkat; sırrını, Allah’ın kuşatıcı ve merhamet edici olan sonsuz “Rahman, Rahîm ve Vedûd” isimlerinden alır. Rahim isminin bir anlamı da şefkattir, acımaktır.

Aslında aşktan ulvî bir sevdâ olduğundan insan elinden gelirse herkese şefkat ve yardım etmek ister. Bundan tarifsiz bir haz alır. Anne babaların yüksek şefkat ve fedakârlıkları ve olağanüstü enerjileri, dayanma ve savunma güçleri, bunun delili.

Şefkattaki fedâkârlık, ihlâstan ve samimiyetten kaynaklanır. Karşılık istemeyen şefkat, aynı zamanda şükrün de esasıdır. Eğer şefkat denen duygumuz olmasaydı, hayat nasıl olurdu? Beşer hayatı fesada uğrar. Zulüm ve işkenceler ortalığı kasıp kavururdu. Öyle ise bu büyük nimet büyüklüğü ölçüsünde şükür ister. Şükrü de, kendi cinsinden olacaktır. Demek şefkat, mü’min olmanın gereğidir.

Peygamberi ve Kur’ânî şefkatin gereği, zulmetmeyen, küfrünü yaymaya çalışmayan mazlûm, ilgilenmediğinden dolayı küfre düşen inkârcılara bile şefkati gerektirir. Öyle ise imanlı bir mü’min, yüz, bin, milyon kat şefkate lâyıktır. Öyle ise, aynı hayatı paylaşan eşler, milyarlarca kat daha biribirine şefkatli davranmalı. Ve şu teşhisi de akıldan uzak tutmamalı:

“Kalb-i insanîden hürmet ve merhamet çıksa, akıl ve zekâvet, o insanları gâyet dehşetli gaddar canavarlar hükmüne geçirir.” 2

Yeryüzündekilere şefkat edip merhamet edene, gökyüzündekiler de merhamet eder.

Aile hayatının huzur ve mutluluğu, eşlerin biribirine karşı şefkatli olmasıyla mümkün. Çünkü, herbir şefkat sahibi, başkasını memnun ve mesrur etmekten memnun olur. Bundan dolayı, insan insana, insaniyet itibariyle şefkat göstermeli. Bu hem insanlığın gereği, hem de bir ihtiyaçtır.

***

20 yaşındaki Cameron Hollopeter New York Metro İstasyonunda yürürken ayağı kayıp rayların üzerine düştü. O sırada iki kızıyla birlikte metro bekleyen 50 yaşındaki inşaat işçisi Wesley Autrey olayı görünce kendini rayların üzerine atmak için bir dakika bile tereddüt etmedi.

Etraftakilerin şaşkın bakışları arasında o sırada hareket edemeyen adamı rayların arasındaki boşluğa iten Autrey kendilerine yaklaşmakta olan metronun ışıkları altında genç adamın üzerine kapanarak şunları söyledi: ‘Lütfen kıpırdama. Çünkü eğer hareket edersen ikimizden biri ölecek’.

Bu sözlerin üzerinden birkaç saniye geçmeden metro acı bir fren sesiyle durdu. Herkes nefeslerini tutmuş adamlardan gelecek hayat işaretini beklerken Autrey sessizliğe bürünmüş olan kalabalığa şöyle seslendi: ‘Kızlarıma iyi olduğumu söyleyin. Genç adamın durumu da iyi’.

Metro kendilerine çarpmasına birkaç santimetre kala durmuş ve iki adam da olaydan yara almadan kurtulmuştu. Autrey olaydan sonra şunları söyledi: “Onu rayların üzerinde görünce şöyle düşündüm: ‘Metronun adamın üzerinden geçmesine ve kızlarımın bunu görmesine izin mi vereceğim yoksa oraya atlayacak mıyım?”


Dipnotlar: 1- Mektûbât, s. 82.; 2- Şuâlar, s. 536.