5 yıllık evli bir bayanım. Eşim benden önce bir evlilik yapmış fakat anlaşamadığından ayrılmış. Eşimin ilk eşinden iki çocuğu var ve hafta sonları onlara da vakit ayırıyor. Bunun İslami boyutunu bildiğim halde nefsime yenik düşüyor ve bunu istemiyorum. Eşim sabırlı biri olmasına rağmen bu konuda çok tepkisel davranıyor ve beni kırıyor. Bu çocukları bir türlü sevemiyorum, eşimin ilk evliliğine saygı gösteremiyorum ve onu çok kıskanıyorum. Bırakın eski eşini onu çocuklarından dahi kıskanıyorum. Dört yaşında bir oğlum var, o da eşimin diğer çocuklarıyla ilgili sorular soruyor... "Onlar benim kardeşlerimse neden uzakta kalıyorlar" türünden sorularıyla beni zor duruma düşürüyor. Aslında ben her ne kadar onları kıskansam da eşimin eski eşine ve çocuklarına karşı adil davranamadığımdan endişe ediyorum ve üzülüyorum da. Ayrıca eşimi çok fazla kıskanıyor olmam da beni rahatsız ediyor. Hem iyi şeyler düşünüyorum hem de kıskanıyorum iki duygu arasında sıkışıp kaldım... Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum. K. Ş

Rıza gösterin

Eşinizin sizden önce bir evlilik yaptığını ve iki çocuğunun olduğunu belirtiyorsunuz. Anladığıma göre siz bunu kabullenmekte, rıza göstermekte zorluk çekiyor ve buna bağlı olarak sorunlar yaşıyorsunuz. Her şeyden önce hayatta bu tür şeylerin olabileceğini, evliliklerin de sona erebileceğini kabul etmelisiniz. Ayrıca anlaşamayan çiftler ayrılabilirler ama çocuklarla olan bağları hiçbir zaman kopmaz, kopmamalı... Çünkü baba hayat boyu bu çocukların babasıdır. Kendi çocuğunuza da bunu uygun bir dille anlatın ve diğer iki çocuğun da kendisinin kardeşi olduğunu, anne baba ayrılsalar da çocuklarla ilişkilerinin devam etmesi gerektiğini vurgulayın. Kıskançlık durumu kaybetme duygusuyla ilişkilidir ve sizin de anladığıma göre eşinizle bir sorununuz olmasa da onu kaybetmekten korkuyorsunuz. Bir de geçmişin içinden çıkmakta zorlanıyorsunuz ama takdir edersiniz ki, siz zaten eşinizin dul bir bey olduğunu bilerek bu evliliği kabul ettiniz. Ayrıca size yaşadığınız bu olumsuz duygularınızın getirdiği zararları görmenizi tavsiye ederim. Kıskandığınızda, olayı kabul edemediğinizde ne hissediyorsunuz, bu ilişkilerinizi ve aile düzeninizi nasıl etkiliyor? Sanırım bu yıkıcı bir duygu değil mi? Huzurunuzu da alıp götürüyor... Şimdi bunun tam tersini düşünün... Eşinizin daha önce bir evlilik yaptığını, iki çocuğunun olduğunu fakat anlaşamayıp ayrıldığını, çocukların ondan kopamayacağını bu konuda ona destek verebileceğinizi düşünün... Unutmayın düşüncelerimiz duygu ve davranışlarımızı da etkiler. Bunun için, iyi şeyler düşünmeye ve yapıcı olmaya çalışın... Sizin de yaşadığınız bazı zorlukların olabileceğini anlıyorum ama kıskançlık duygularınız da bunları daha içinden çıkılmaz hale getiriyor olabilir... O yüzden durumunuza rıza gösterin ve bu sıkıntıdan kurtulun ....
Kendimi disipline edemiyorum

50 yaşındayım... Artık yavaş yavaş sona yaklaştığımı hissediyorum. Hamdolsun Allah bana dinimi tanımayı ve yaşamayı nasip etti. Ama kör cahiliyeye feda ettiğim yıllarım için hala üzülüyorum. Evladım, bize " gençken hayatını yaşa, kırkından sonra da namazını kılarsın" diye telkin ettiler. Bu yanlış düşünce sadece beni değil, bir çok insanı etkilemiş ve bizlerin dinimizle tanışmasını geciktirmiştir. Bunun için, ailelerin çocuklarına erken yaşta dinlerini öğretmelerinin ve onlara doğru bilgi vermelerinin önemli olduğuna inanıyorum. Evladım şimdi gücüm yettiği kadar ibadetlerimi yerine getirmeye çalışıyorum ve bunu oğullarıma da anlatıyorum. Ama onlar kendi dünyalarına çekilmişler beni pek te dinlemiyorlar. Ama düzenli nafile namazları, nafile oruçları tutmak istiyorum ama kendimi bir türlü disipline edemiyorum. Biraz tembelim galiba... Ama yaşlanıyorum şimdi ibadet yapamazsam ne zaman yapacağım... Bana bu konuda neler tavsiye edersin bilmiyorum ama artık disipline olmak istiyorum.. K. Ş

Bu sizin elinizde

Her birimizin geçmişe dair pişmanlıklarımız, keşke şunu yapmasaydım dediğimiz hayat hikayelerimiz vardır. İnsanız iyiliğe de yönelebiliyoruz, kötülüğe de... Önemli olan yanlışın içinde saplanıp kalmamak, hemen geri dönüp tövbe etmek ya da ihmal ettiğimiz şeyin telafisini yapmaktır... Siz de zaten bunu yapmış ve artık dininizi kaynağından öğrenmeye karar vermişsiniz. Gerçekten ifadelerinizde de belirttiğiniz gibi, büyüklerimizin büyük çoğunluğu bizlere din adına hurefeleri anlattılar ve bizler yıllarca bu hurefeleri dinimizin emirleri sandık öyle kabul ettik. Böyle bir hataya düşmemek için sizin de ifade ettiğiniz gibi çocuklarımıza dinlerini gerçek kaynağından öğretmeliyiz...

Ablacığım kendinizi disipline etme konusuna gelince bu konuda elinizden geleni yapmaya gayret gösterin ve kendinizi küçük bir program hazırlayın. Bu programa günlük yapmak istediğiniz işleri, farz ve nafile ibadetleri de yazın ve bunu odanıza asıp uymaya çalışın. İlk günlerde biraz zorlanabilirsiniz ama zamanla buna uyum sağlayacak ve beklediğiniz düzene ulaşacaksınız. Rabbimize yaklaşmak ve doğru istiskamet üzere olmak için haramlardan kaçınmak farzları yerine getirmek ve nafile ibadetler yapmak önemlidir. Ama nafile ibadetler için sağlığınız ya da gücünüz elvermiyorsa da buradaki gücünüzü öncelikli olarak farzlara kullanabilir ve farzları geçirmemeye özen gösterebilirsiniz.