18 yaşında İmam Hatip lisesi son sınıfa giden bir öğrenciyim. Benim sorunum annemle... Onu hem çok seviyorum, hem de ona çok kırılıyorum... Çünkü beni hiç anlamıyor ve çok baskı yapıyor. Mesela hiçbir arkadaşımı eve çağıramam, onlara da gidemem bırakın eve çağırmayı telefonla arasam bile sorun çıkarıyor. Hemen her sabah kapıda "sakın dikkatli ol, kimseye güvenme kimseyle arkadaşlık kurma..." tarzında tembihlerde bulunuyor ve beni bu konuda sürekli baskılıyor. Küçükken annemin söylediklerinden çok etkilenir ve hiç arkadaş edinmezdim ama şimdi buna çok ihtiyacım var, sıkılıyorum... Annem küçüklüğünde kaçırılmış ve üç ay bir aile tarafından rehin alınmış... O günlerde on yaşındaymış ve büyükbabam uzun süren çalışmaları sonucunda ona ulaşmış. Annem bu olaydan sonra kimseye güvenmediğini söyler ve aynı şeyi bize de dayatır. Anneme bu davranışının beni sıktığını ve bana zarar verdiğini nasıl anlatabilirim bu konuda bana yardımcı olur musunuz? Z. Ş

İletişim kurmaya çalışın

İfadelerinden anladığıma göre sıkıntılı günler geçiriyorsun... Ve herhalde bir çıkmazdasın... Bir yandan derslere çalışacaksın, diğer yandan arkadaşlarla bağ kuramıyor ve yalnızlık çekiyorsun ve bütün bu sorunlarla mücadele ederken anneyle de iletişim kuramıyorsun... Bu dönem arkadaş elzem bir ihtiyaçtır ve gençler vaktin çoğunu arkadaşlarıyla geçirmek isterler. Bu konuda annenin endişeye kapıldığını ve buna bağlı olarak arkadaşlarından koptuğunu belirtiyorsun... Ama senin de ifade ettiğin gibi anne çocukluk döneminde ciddi bir sorun yaşamış ve yaşadığı sorunun etkilerini hala üzerinden atmış değil... Buna bağlı olarak aynı sorunu senin de yaşayabileceğini ve seni kaybedebileceğini düşünüyor ve böyle bir tutum içerisine giriyor. Ama sen de arkadaşlarından ve sosyal hayatından koparıldığın için kendi içinde sorunlar yaşıyor, hem anneyi kırmak istemiyor hem de arkadaşlarına ulaşmayı arzu ediyorsun. Bu durumda öncelikle yapacağın şey, anneyi bir psikiyatriste götürerek geçmişte yaşadığı olayın etkisinden kurtulmasını sağlamak olmalıdır. Gerçekten annenin kötü bir niyeti yok o sadece yaşadığı olayın etkilerinden kurtulamıyor. Bu konuda ona merhamet edip durumunu iyileştirmesi için yardımcı olabilirsin. Hatta aile bireylerini devreye sokarak ona yardımcı olmalarını sağlayabilirsin. Bununla beraber anneyle konuşarak hem duygularını aktarmasını sağlayabilirsin hem de onun bu tutumundan dolayı yaşadığın sıkıntıları paylaşabilir ve onunla iyi ilişkiler geliştirebilirsin. Ancak bunun için anneye ulaşarak onunla iletişim kurman şart..

Kocam çok cimri
30 yaşında bir anneyim. İki tane çocuğum var ve çocuklarımla daha iyi ilgilenebilmek için işimi bıraktım. Onlar okula başlayıncaya kadar çalışmayı da düşünmüyorum. Eşim yabancı asıllıdır ve beş yıl öncesine kadar da Fransa'da yaşamış. Beş yıl önce Müslüman olmuş ve İslamiyeti öğrenmek için Türkiyeye gelmiş. Burada bir cami imam hatibi olan eniştemle tanışmış ve onunla dost olmuşlar. Beni eşimle eniştem tanıştırdı ve ben de güvendim evlendim. Eşim aslında iyi bir insan, ibadetlerine de çok düşkün biridir. Ama farklı bir kültürde büyüdüğünden çok fazla cimri. Misafirleri yapılan ikramları gereksiz görüyor, insanlara yardımcı olmayı aptallık olarak tanımlıyor. Bu konuda sık sık tartışıyoruz. Bizim kültürümüzde misafire ikram etmek önemlidir ve bunun için, bir gün önceden hazırlıklar dahi yapılır. Eşim buna bir anlam veremiyor, bir meyve suyu ya da kahve versen yeter bu kadar uğraşmanı anlayamıyorum diyor ve bu konuda sık sık tartışıyoruz... Eşimle daha iyi ilişkiler kurmak ve sorunlarımı çözmek istiyorum bu konuda bana neler tavsiye edersiniz? İ. Ş

Farklılıklarınızı anlatın

İfadelerinizden anladığıma göre aile içinde bir tür kültür çatışması yaşıyorsunuz. Bizler doğduğumuzda bir çok şeyi bizden öncekilerden devralır ve içselleştiririz. Bu anlamda yaşadığımız toplumun dini, kültürel yapısı ve örfü yaşam alanı önemlidir... Çünkü tutum ve davranışlar nesilden nesile geçerek kolektif karakterimizi oluşturur. Eşiniz dini ve kültürü farklı bir toplumda büyüdüğünden sizin hayat tarzınız ve insanlarla kurduğunuz iletişim renginiz ona garip geliyor olabilir. Çünkü bildiğiniz üzere batılı halklar daha ziyade bireysel yaşarlar ve ilişkilerinde de bireysel bir alan oluştururlar. Bu toplumlarda doğup büyüyen ve sonradan Müslüman olan kimselerin bazı konularda uyum sorunu yaşadıklarına ben de bir çok kere şahit olmuşumdur. Çünkü belli bir zaman sonra değişim zor oluyor. Müslüman toplumlarda büyüyen kimseler için konu komşunun arkadaşların önemi vardır ve onlar bu kimselere fedakarlık yapmaktan kaçınmazlar... Bizler için bırakın komşularımızı ya da arkadaşlarımızı yoldan geçen insanlara dahi ikram etmeyi onunla tanışmayı isteriz. Bu anlamda eşiniz sizin misafirperverliğinizi anlayamıyor olabilir. Bunun için ona İslam'ın paylaşmaya ve dayanışmaya veridiği önemi anlatabilir ve cimriliğin dinimizde olmadığını belirtebilirsiniz. Ayrıca ikram etmenin, vermenin getirdiği manevi kazançları anlatabilir, vermenin bir kayıp olmadığını aksine ahiret yurdu için bir kazanç olduğunu da belirtebilirsiniz. Eşinize İslam'ın sosyal hayata bakışını, insana verdiği değeri ifade eden ders ortamlarına, sohbetlere ve arkadaş toplantılarına da teşvik edebilir burada dinini daha iyi öğrenmesini ve benimsemesini sağlayabilirsiniz...