“Allah, kendisine ortak koşulmasını asla affetmez. Bundan başka günahları ise dilediği kimse için bağışlar. Allah’a ortak koşana gelince, artık o haktan pek uzak bir sapıklıkla sapmış gitmiştir.” 1

Cenâb-ı Hak aynı sûrenin 48. âyetinde ise ayrıca Allah’a ortak, yani şirk koşanın pek büyük bir günah ile iftirada bulunduğunu bildirmektedir.

Allah’a ortak koşmak sadece putperestlerin yaptığı gibi putları Allah’ın yardımcısı görmek değildir. Allah’ı inkâr etmek, yok demek; şuursuz, akılsız, cansız tabiata yaratıcılık vermek; Allah’a inandığını söylediği halde Allah’ın sonsuz güç ve kuvvetini kabul etmeyip tesadüfe, bir kısım sebep, kanun ve kuvvetlere tesir, bir nev'î yaratıcılık vermek de Allah’a ortak koşmak demektir.

Neden Allah’a ortak koşan kimseyi affetmez Allah?

Çünkü âyetlerde de dikkat belirtildiği gibi Allah’a ortak, yani şirk koşan kişi haktan pek uzak bir sapıklıkla sapmakta, pek büyük bir günah işleyerek iftiraya kalkmaktadır.

Yolcu ve kıymetli eşyalarla dolu bir gemiyi serserinin biri delmeye kalksa onun bu hareketi gemide bulunan herkesin hukukuna tecavüz, canlarına, mallarına kast etmek olmaz mı? Bir bahçeyi sulamakla görevli bahçıvanın bahçeye su vermemesi onca ağaç ve bitkinin kurumasına sebep olmaktır.

İşte Allah’a orta koşma gibi bir günahı işleyen kişi her şeyden önce Allah’a, onun bin bir ismine hakaret etmekte, onları hiçe saymaktadır.

Dahası canlı, cansız ne kadar yarıtk varsa hepsine birden hakaret etmektedir. Oysa herbiri Allah’ın birer harika, eşsiz birer sanat eseridir bu yaratıklar.

Evet, zerreden kürelere kadar bütün bütün bu yaratıkları tesadüfe, şuursuz tabiata vermekte, “Kendi kendine olmuştur!” diyerek tahkir etmektedir.

Ayrıca herbir yaratık eşsiz bir san'at eseri olduğu kadar nice anlamlar ifade eden, mesajlar sunan hayret verici birer mektuptur da. Bir hükümdarın, devlet başkanının yazdığı bir mektuba yapılan bir hakaret ültimatom veya savaş sebebi sayılırken Allah’ın bin bir mânâ taşıyan birer mektup olan yaratıkları hiçe saymanın dehşetini düşünün bir kere! Sayısız yaratık sayısınca hakaret olmaz mı?

Bu yaratıkların hukuku elbet korunacaktır.

İşte Allah, sonsuz cinayet ve hakarette bulunan, Allah’a ortak koşan o kimseyi ebedî Cehheneme atarak saysız yaratığın hukukunu korumuş olmaktadır. Günümüz beşerî hukukunda da “mağdurun tatmini” önemli bir prensip olarak yerini almıyor mu?

Âyeti tekrar hatırlayalım: “Allah, kendisine ortak koşulmasını asla affetmez. Bundan başka günahları ise dilediği kimse için bağışlar.”

Demek küfür ve şirk—tevbe edilmediği takdirde—affedilmez bir günahtır.


Dipnot:


1. Nisa Sûresi: 116.