9 yaşındaki kızım yemekleri düzenli yemiyor. Yemek aralarında aç kaldığı için çikolata, cips ya da şeker istiyor almadığımda ağlamaya başlıyor. Sırf sussun diye alıyorum ama yemek saatlerinde odasına geçiyor ve "tokum yemeyeceğim" diye direniyor. Sabahları kahvaltı yaptıramıyorum, yemekte de çok seçici oluyor. Salam sucuk dışında bir şey yemiyor ve bu konuda benime inatlaşıyor. Kızım çok zayıf, o yüzden çabuk yoruluyor. Bunu anlatıyorum ama ne yapsam ona yemek yediremiyorum. Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkür ederim.

Ödüllendirebilirsiniz

Yemek aralarında bir şeyler atıştıran çocuklar genellikle yemek saatlerinde sofraya oturmak istemiyorlar. Bu nedenle özellikle yemek aralarında istediği çikolataları yemekten sonra yemesi gerektiğini ifade edin. Bu konuda kızınız ağlasa dahi kararlı olun ve istediği şeyler ancak yemekten sonra verebileceğinizi belirtin... Ayrıca, yemek saatlerinde aileyle birlikte sofraya oturması gerektiğini ifade edin. Çocuğun sevdiği yemekleri yapmaya özen gösterin. Yemeğini yediğinde onu takdir edin ödüllendirin. Sofrada onunla sohbet edin ve sofrayı sevmesini sağlayın. Sofraya çocuğun ilgisini çekecek şekilde düzenleyin. Mesela onun sevdiği tabakları, kaşıkları koyun. Hangi yemekten almak istediğini sorun ve sofrayı çocuğa uygun hale getirmeye çalışın..

Bir sorun olur mu?
Bir sağlık kuruluşunda memur olarak çalışıyorum. Altı aylık bir bebeğim var. Birkaç ay onun bakımını kendim yaptım bu ay bir bakıcıyla anlaştım ve artık bebeği ona bırakıyorum. Çalışmak zorundayım ama bebeğimin bakımı konusunda tereddüt ediyorum. Bakıcının iyi biri olduğuna inandım ama yinede içim rahat değil. Bu durumda neler yapabiirim? Ya da eve geldiğimde bunu telafi edebilir miyim? Kızım doğmadan önce bir çocuğun en az üç yılını anneyle birlikte geçirmesi gerektiğini savunuyordum ama şu anda şartlarım buna elvermiyor ve çalışmak zorunda kalıyorum. Çevremdeki insanlara belli etmesem de vicdanım rahat değil. Sizce neler yapabilirim? F. B

Güven ilişkisi önemli

Sizin de ifade ettiğiniz gibi, çocuğun bakımını annenin üstlenmesi ve onunla güven eksenli ilişkiler kurması çocuğun gelişimine katkı sağlayacak bir unsurdur. Ancak hayat şartlarımızın değişmesi ve istediğimiz gibi olmaması, annenin çalışmak zorunda kalması her zaman bu imkanı vermeyebiliyor. Böyle durumlarda bebekle sevgi eksenli ilişkiler kuracak bir yakınımızın ya da bakıcının olması gerekir... Bebek bakıma ihtiyaçlıdır annenin ya da bakıcının bu ihtiyacı karşılaması düzenli bir ilişkiyi oluşturur. Anne çalışmak zorundaysa, onun yerine bebeğe bakacak olan bakıcının aynı şekilde bebekle güven ilişkisi oluşturması ve ilişkilerinde tutarlı olması gerekiyor. Bakıcıya güvendiğinizi ifade ediyorsunuz, bu durumda onunla iş birliği yaparak bebeğin bakımıyla ilgili paylaşımlarda bulunabilirsiniz. Ayrıca eve geldiğinizde onunla ilgilenebilir ve ihtiyaçlarını dikkate alabilirsiniz, Bu dönem bebek ağırlıklı olarak alıcıdır ve ihtiyacı olan şeyleri almak istemektedir. Bunun için, dokunsal, sözel ve davranışsal olarak sevginizi gösterebilir ve onun bakımını kontrol edebilirsiniz.