18 yaşındaki oğlum yanlış arkadaş seçiyor ve arkadaşlarına uyarak sürekli hata yapıyor. Ona arkadaşlarına dikkat et dediğimizde de bizimle kavga ediyor bana karışmayın diyor. Babasıyla her gün tartışıyor ve her kavgadan sonra arkadaşına gidiyor bir hafta gelmiyor. Onu tamamen kaybetmekten korkuyorum ama yapabileceğim hiçbir şey yok. Arkadaşlarının yanlış olduğunu ve kendisine zarar verdiğini kavgaya fırsat vermeden ona nasıl izah edebilirim? Lütfen cevap verin, desteğinize ihtiyacım var. İ.M.

Suçlamayın!
Gençler, aile ortamından uzaklaşarak dış dünyaya yani arkadaşlarıyla vakit geçirebilecekleri ortamlara açılırlar. Genç, evde anne babanın kendisini hâlâ çocuk gibi görmesinden rahatsızdır ve burada hayatına müdahale edilmesinden işine karışılmasından nasihat edilmesinden hoşlanmamaktadır. Bütün bunlar onu arkadaşlarına daha çok bağlar ve onların yanında kendini daha iyi ifade edebilir. Cünkü burada kendisiyle benzer sorunları yaşayan ve ortak özellikler taşıyan arkadaşları vardır. Ve arkadaşları arasında kendini daha rahat hissetmekte, değerli olduğuna inanmaktadır.

Aslında bağımsızlık arayışında olan genç, arkadaşları aracılığıyla topluma açılmak ve burada kendini ifade etmek istemektedir. Dolayısıyla ailenin müdahalesi onu rahatsız etmektedir.

İfadenizden anladığıma göre, oğlunuzun anne babayla çatışma içinde olması onun dış dünyaya daha fazla açılmasına ve evden uzaklaşmasına neden oluyor. Bu nedenle ilişkilerinizde onu suçlamayın, arkadaşlarını eleştirmeyin ve onunla işbirliği kurmaya çalışın. Mesela, "arkadaşların sana zarar veriyor, yanlış arkadaş seçiyorsun" demek yerine, şu konularda zarar görüyor olabilir misin, bu konuda sana nasıl yardımcı olabilirim" türünden işbirliği ve destek mahiyetinde bir yaklaşımda bulunabilirsiniz. Gencin aileden uzaklaşarak arkadaşlarına daha yakın olmak istemesi normaldir bu konuda onu kaybediyor endişesine kapılmayın, bunun geçici bir durum olduğunu kabul edin. İlişkilerinizde ben dili kullanmaya çalışın ve onunla iyi ilişkiler kurmaya önem verin.

Hiç arkadaşım yok
Küçüklüğümden beri seçici bir yapıya sahibim. İnsanlara kolay kolay güvenmem ama sevdiğim, değer verdiğim insanlara da çok sadakat gösteririm. Fatma abla ben çok dürüst bir insanım ama gerçekten çok yalnızım. Şu an yirmi altı yaşındayım ve aynı yaştaki kuzenlerime bakıyorum da onlar arkadaşlarıyla birlikte vakit geçiriyorlar, hayat dolular. Ben ise sanki yaşlı bir insanım ve hayattan hiç keyif alamıyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum, çevremde iyi anlaştığım arkadaşlarım olsun istiyorum ama ne yapsam yalnızlıktan kurtulamıyorum. Yardım ve önerilerinizi bekliyorum. Y. M.

İlk adımı siz atın
Çevrenizdeki insanlara kolay kolay güvenmiyor olmanız sanırım yalnızlığınızı tetikliyor. Bu durumdan kurtulabilmek için ise, çevrenizdeki insanlara güvenmeniz ve onlarla iyi ilişkiler kurmanız gerekiyor. Seçicilik olarak tanımladığınız duygunuz, insanlardan uzak kalmanıza ve kendinizi soyutlamanıza neden oluyor. Bu durumdan kurtulabilmek için, insanlarla ilişkilerinizde ilk adımı siz atın, çevrenizde tanıştığınız ve arkadaşlık kurabileceğiniz kişilerle iyi ilişkiler kurmaya çalışın... Onlarla konuşun ve kendinizi ifade edin, selam verin, hal hatır sorun. Özel günlerde arayın ve ilişkilerinizi geliştirmeye gayret edin. Çevrenizdeki sosyal aktivitelere katılın, buradaki çalışmalarda aktif olmaya çalışın.

Hayattan keyif alamadığınızı ifade etmişsiniz, bunun için bir psikiyatriste gidebilir ve yardım alabilirsiniz. Ancak, sorunların üstesinden gelebilmek için, öncelikle sizin gayret etmeniz ve iyileşmeyi gerçekten istiyor olmanız gerekiyor. Bu konuda elinizden geleni yapmaya, aile içinde ve çevrenizde insanlarla paylaşım içinde olmaya gayret edin...