Babam ben 6 yaşındayken Suudi Arabistan'a çalışmaya gitti. O zamanlar ayağına yapışıp ağladığımı hatırlıyorum. Annem her sabah beni avuttu, yarın gelebilir, bir ay sonra gelecek türünden şeyler söyledi. Ama babam sadece senenin bir ayı geliyor ve geri gidiyor.

Şimdi 17 yaşındayım ve babamı çok özlüyorum. Arkadaşlarımın babaları evlerine geliyor onlar akşamları babalarıyla vakit geçiriyorlar ama ben bu duyguyu hiç yaşamadım. Babam geçen yaz gelmişti ona artık para kazanma, burada fakir bir hayat sürelim ama sen bizim yanımızda ol dedim, "bana yetim çocuklar babalarını senin kadar da görmüyorlar" dedi. Ama ben yetim değilim babam var fakat görmüyorum. Onun hasretine dayanamıyorum bu konuda ne yapabilirim? M. K

Zor bir süreç

Baba çocuğun dünyasında önemli bir kişidir. Çocuk dış dünyaya açılırken ve buradaki insanlarla ilişkilerini geliştirirken babadan aldığı güçle hareket eder. Ancak bazen baba işi dolayısıyla çocuklardan uzak mekânlarda yaşayabiliyor. Kimi çocuklar da babalarının vefat etmesi üzerine tamamen babadan mahrum kalabilirler. Bu tür durumlarda babanın yokluğu çocuk üzerinde olumsuz etkiler bırakabilir. Böyle durumlarda, o boşluğu doldurabilecek, büyükbaba, dayı, amca, abi gibi kişiler çocuğun yanında yer almalı ve ona destek olmalıdırlar.

Babanın evde olmaması seni gerçekten çok etkiliyor. Ama Türkiye'de çalışması ya da işine burada devam etmesi mümkün olmayabilir ve baba yine uzak diyarlarda çalışmaya devam edebilir. Ne yapalım canım, bu da senin hayat tarzın. Bunun için babam niçin yanımda değil diyerek kendine baskı yapmak yerine, "bazı çocukların babaları işleri dolayısıyla uzaklarda olabilirler, benim babam da çalışmak için uzaklara gitti, bu benim yaşam tarzım," şeklinde düşünebilirsin. Ayrıca, ailedeki diğer büyüklerle ilişkiler kurabilir ve onlarla birlikte vakit geçirebilirsin. Babayla telefonla görüşme şansın varsa duygularını ifade edebilir ve eğer babanın aynı şartlarda size yakın bir yerde çalışma şansı varsa bunu belirtebilirsiniz. Allah yar ve yardımcın olsun, umarım her şey istediğin gibi olur.

Arkadaşlarına müdahale edemiyorum
İki erkek çocuk annesiyim. Biri yirmi diğeri on sekiz yaşında. Gençlik yıllarımda kiminle arkadaş olacağıma annem karar verirdi. Anneme güvendiğim için gençliğimde hiç hata yapmadım. Ama oğullarım bu konuda beni dinlemiyorlar ve yanlış arkadaş seçiyorlar. Büyük oğlum kahvelerde boş boş gezen gençlerle takılıyor. Oğlum onlara uyduğu için istediği bölümü kazanamadı. Küçük oğlumun da dersleri iyi değil. İki oğlum da kötü arkadaşlarına özendikleri için bize karşı çıkıyorlar. Ben biraz daha alttan alıyorum ama baba çok öfkeleniyor her akşam kavgalarını ben ayırıyorum. Doğru arkadaş seçmeleri için onları nasıl teşvik edebilirim? Ç. L

Tenkit değil teşvik edin

Gençler vaktin büyük bir kısmını arkadaşlarıyla geçirmek isterler. Bu süreçte genç için arkadaş her şeyden önemlidir. Buna bağlı olarak çocuklarınız arkadaşlarından etkilenebilirler, onların yaşam tarzlarını ve söylemlerini taklit edebilirler. Bu geçici bir süreçtir aile burada gençle çatışmaya girmeden ona yardımcı olmalı hatalarının sonucunu göstermelidirler.

Gençler arkadaşlarını seçerken daha ziyade grup içinde etkin olanları ve kendilerini onaylayacak, değerli olduğunu hissettirecek niteliktekileri tercih ederler. Çünkü genç burada kendini daha güvende hissetmekte ve değerli olduğu duygusunu yaşamaktadır. Bu nedenle de arkadaşlarıyla ilgili daha hassastırlar, onların eleştirilmelerinden hoşlanmazlar ve onlarla ilişkilerine müdahale edilsin istemezler. Bu noktada aile arkadaşların zararlı etkilerini görüyorsa, gençle oturup konuşmalı ve " şu durumların sana zarar verebileceğinden endişe ediyorum, bu konuda sen ne düşünüyorsun" tarzında yaklaşmalı ve seçtiği arkadaşların zararlarını kendisinin görmesini sağlamalıdır. Okurlarımızdan, "oğluma önce arkadaşlarından zarar gördüğünü söylemiştim ve bana çok tepki göstermişti. Ama bir zaman sonra geldi ve " anne sen haklıymışsın" dedi " gibi duygularını bizimle paylaşanlar anneler var.

Oğlunuz sizinle konuşurken ilk zamanlar tepki verse de zamanla her şeyi anlayacaktır. Bunun için doğru medot seçin, duygu ve düşüncelerinizi ben dili kullanarak ifade edin. Ayrıca ilişkilerinizde tenkit değil teşvik edici olun.