Çalıştığım iş yerindeki demirbaş eşyalardan biri kaybolmuş. O gün işten biraz geç çıkmıştım çünkü interneti kullanmam gerekiyordu. Biraz da bunu sebep göstererek bana iftira attılar. Ben on yaşından beri namaz kılan dindar bir genç kızım. Bu iftirayı hiçbir şekilde kabul edemedim ve iş yerinin sahibine gidip konuştum. O da "bu arkadaşlarınızın iddiası, ben böyle bir şey demedim" diyor ama ben kendimi çok kötü hissediyorum. Biz ne için yaşıyoruz Allah aşkına Fatma abla. Bana böyle bir iftirayı nasıl atarlar... İşten çıkacağım ama bu iftirayı kendime yediremiyorum onlara bunu nasıl anlatabilirim? Tavsiyelerinizi bekliyorum. G. A.

Onurun kırıldı

İftiraya uğramak ve yapmadığınız bir şeyin yapmış gibi lanse edilmesi gerçekten onur kırıcı bir durum. Buradaki hassasiyetinizi anlayabiliyorum ama zaten yapmanız gerekeni yapmış ve patronunuzla konuşmuşsunuz. Anladığıma göre, patronunuz zaten sizin böyle bir şey yaptığınızı da düşünmüyor. Sanırım iş arkadaşlarınızın bu şekilde düşünmeleri seni üzüyor ve onurunun kırıldığın hissediyorsun.

Ama biliyorsun bu senin yapmadığın ve hiçbir zaman da yapmayacağın bir şey. O halde yapmadığın bir şeyi niçin üstüne alıyorsun ki!.. Üniversitede bir hocamız vardı, "birisi size kör dese alınmazsınız çünkü kör olmadığınızı bilirsiniz ama aynı kişi size senin kafan hiç bir şeye basmıyor" dese alınırsınız. Çünkü her birimiz zaman zaman bu türden zaaflara düştüğümüze inanırız" demişti. Gerçi dinine bağlı birisin ve bu sözü kişiliğine yapılmış bir saldırı gibi algılıyorsun ama yinede sen kendinden eminsin. Öyleyse, sen değil sana iftira atanlar bunun sonucunu düşünsünler ve gelip senden özür dilesinler. Yaşadığımız her olumsuz olay bir burukluk ve hüznü de beraberinde getirir. Ama zaman her şeyin ilacı yaşadığımız olayı kabullenir bizi daha fazla etkilemesine izin vermeyiz... Bir süre sonra bu süreci atlatacak ve hayatına kaldığın yerden devam edeceksin. Sana geçmiş olsun diyor, yaşadığın sorunu atlattığında bunu bizimle paylaşmanı bekliyorum.

Nişanlımdan ayrıldım
İki yıldan beri nişanlıydım. İki ay önce de nişanlım ayrılma kararı aldı ve istemediğim halde ayrıldık. İnanın kendimi çok değersiz ve yetersiz hissediyorum. Nişanlımı çok sevmiştim, ona güvenmiştim ama nişanlılığımız süresince beni hep eleştirdi. Ben kendim hafif balık etliyim o bunu çok sorun yaptı ve bana "doğumdan sonra kiloların iyice artacak" diyerek aşağıladı. Açıkcası beni beğenmedi. Olsun, inşallah aradığı birini bulur. Ama ben yaşadıklarımı nasıl unutacağım, onu kalbimden nasıl çıkaracağım bilmiyorum... tavsiyelerinizi beklerim. İ.M.

Evlenseydin daha mı iyiydi?

Hayatımızda travma etkisi yapan ve bizi derinden sarsan bazı olaylar sonuç itibariyle bizim lehimize de olabilir. Bu biten bir nişan da olabilir, kurmak istediğiniz bir iş de olabilir, taşınmak istediğiniz bir ev de... Ama eğer sonuç bizim için kötü olacaksa ve sorun üstüne sorun yaşayacaksak daha baştan olayı bitirmek daha doğru olabilir.

Mektubunuzdan anladığıma göre, nişanlılık süresince, daha çok sizin duygularınız baskın ve her zaman fedakarlık yapan taraf sizsiniz. Ayrıca sizinle evlenmek isteyen kişinin, daha evlenmeden kilolalarınızı yüzünüze vurarak bunun bir sorun olabileceğini ima etmesi de düşündürücü.

Bu tür kararlarda yönlendirici olmamayı tercih ediyoruz. Ama siz zaten ayrılmışsınız. Yaşanan her ayrılık bir travma nedeni olabilir. Sanırım siz de yaşadığınız travmayı henüz atlatmış değilsiniz. Bu dönem, bir psikiyatristen yardım alabilir ve onun tavsiyeleriyle hareket edebilirsiniz. Ama travmayı atlattığınızda duygularınızın değişeceğini düşünüyorum. Daha nişanlılık aşamasında çeşitli sorunlar yaşadığınız biriyle evlenseniz daha mı iyi olurdu? Umarım bundan sonra sizi anlayacak ve size değer verecek biriyle nişanlanır ve evlenirsiniz.