İttihat ve Terakki Partisinin en bariz özelliği ırkçı, batıcı, laik ve din dışı bir hayat tarzını benimsemiş olmalarıdır. Bu bariz özellikleriyle bu maceraperestler iş başına geldikten kısa bir zaman sonra “iyi niyetle” koca Omsalı Devleti’nin yıkılmasına sebep oldular.

Bugün de bu ülkede Türklerden ve Kürtlerden olmak üzere iki Milliyetçi - ırkçı gurup var. Türk Milliyetçileri ve Kürt Milliyetçileri. Şöyle bir inceleseniz, aslında ikisinin de ortak özellikleri aynı.

Aslında bu “milliyetçilik” kelimesi cidden ilginç ve üstünde durup düşünülmesi gereken bir kavramdır. Çünkü gerçekten her milliyetçi ırkçı değildir.

Ama bu kelimeyi “ırkçılar, kavmiyetçiler, nasyonalistler” istismar ettiler. Çünkü “millet” kelime olarak aslında “din” anlamına geliyordu. Müslümanlar kendilerine “Millet-i İbrahim” derlerdi. Çocukluğumuzda gayr-ı resmî olarak hocaya “okumaya” giderdik. Bize ilmihal dersi verirken “hangi millettensiniz?” derdi hocamız. Biz de onun öğrettiği gibi hep bir ağızdan bağırırdık: “İbrahim milletinden.”

Fakat okula gidince öğretmen de “Türk Milletinden” olduğumuzu öğretti. İlk kafa karışıklığını orda yaşadık “acaba biz hangi millettendik?”

Evet, “millet” din demekti. Buna göre önce “Milliyetperver”, sonra da “milliyetçilik” olarak sunulan kelime dindarlık, dini savunmak, dini yaşamak ve yaşatmak demekti. Bu güzel bir kelimeydi ve buna göre herkes “Milliyetperver” veya “milliyetçi” idi.

Buraya kadar sorun yok.

Ama ırkçılar – kavmiyetçiler – nasyonalistler, kendi görüşlerini de bu “Milliyetperverlik, milliyetçilik” kelimesiyle sundular. Yani kelimeyi tahrif ettiler, bozdular, kötüye kullandılar. Yoksa Müslümanlar asla kabul etmezlerdi bu düşünceyi. Malum, zehir altın tasta sunulur genellikle. Irkçılar da öyle yaptılar.

Sözün kısası eğer milliyetçilik dini yaşamak ve yaşatmak ise hepimiz milliyetçiyiz. Eğer milliyetçilik ırkçılık ise, din onu lanetlemiştir, bir Müslüman asla ırkçı olamaz. Şayet bu manaya alınırsa milliyetçi de olamaz.

Camiye cemaata giden ve namaz kılan bir Müslüman ırkçı olabilir mi? Asla! İyi bir Müslüman olmak, her sorunu hallettiği gibi, ırkçılık sorununu da kendiliğinden çözer demektir. Allah Teâlâ bizlere dinimizin kıymetini bildirsin.

Bugün Nureddin Topçu gibi birçok kıymetli insanlar milliyetçiliği müsbet manada kullanmışlardır. Bu anlamda onlar bu kelimeye ırk açısından değil, sosyolojik açıdan baktıklarını söylerler. Bu ifade biçimine katılır veya katılmayız, ama bu yüzden onlara ırkçılık nispeti gibi bir sözümüz olamaz. Ama kimileri de vardır ki, milliyetçiliği ırkçılık anlamında kullanıyor. Bir Müslüman olarak onlarla da asla yan yana olamayız.

Bu kelime böyle biraz şâibeli olunca, “keşke hiç kullanmasak” diyesim geliyor, ama bir kere yayılmış. Öyle olunca “galat-ı meşhur, lügat-ı fasihten evladır” fehvasınca, çaresiz yer yer kullanıyoruz. Bana kalsa bu kelimeyi yanlış anlaşılmayı kaldırmak maksadıyla hiç kullanmam.

Her neyse, şu bir gerçektir ki, Milliyetçiliği ırkçılık olarak anlayan Türkler ve Kürtler vardır bu ülkede. Aslında bunlara biraz yakından bakınca, düşünce olarak benzeştiklerini, yer yer örtüştüklerini görüyoruz.

Örnek mi? Verelim efendim, ama yazı çok uzar, yarına erteleyelim isterseniz.