Fatma abla, babam bizi hiç sevmiyor. Akşam eve geldiğinde televizyonun başına geçiyor bizimle hiç konuşmuyor, hiçbir şey sormuyor. Sanki babasız yaşıyoruz, babam sadece evde gürültü olduğunda bağırıyor, bizi cezalandırıyor. Bir de çalışıp eve para getiriyor. Babam isterse eve daha az para getirsin, bize hediyeler de almasın ama yeter ki bizi sevsin, bizimle ilgilensin. Ç.E

İlk adımı siz atın

Babanın varlığını ve yanımızda olduğunu bilmek, kendimizi güvende hissetmemizi sağlar. Yani, farkında olmadan babadan enerji alır ve bunu insanlarla kurduğumuz ilişkilerimize taşırız. Dış dünyaya açılma ve bağımsızlığımızı elde etme noktasında da babanın rolü büyüktür. Dışarıda da ondan güç alır, onun desteğiyle hareket ederiz. Ancak baba rolünü sadece eve para getirmekle sınırlarsa, onun ekseninde ördüğümüz güvenlik çemberimiz yıkılır, kendimizi zayıf hissederiz. Bu nedenle baba sadece eve para getirmekle sorumlu olduğunu düşünmemeli bunun yanında eşiyle ve çocuklarıyla birlikte vakit geçirmeli onlarla paylaşım içinde olmalıdır. Ama ne yazık ki, öğrenilmiş bazı davranışlarını değiştiremediklerinden babalarımız beklentilerimize cevap veremeyebiliyorlar.

Biliyorsun canım, babalarımız, bizimle ilgili kötü bir niyet taşımadıkları halde kendi ebeveynlerinden öyle gördükleri için bizlere sevgilerini gösteremeyebiliyorlar. Bundan en büyük zararı yine biz görüyoruz. Bu konuda babayla iletişim kurarak ilk adımı sen atabilirsin. Hafta sonları onunla birlikte vakit geçirmek istediğini ifade edebilirsin. Baba bu isteğine olumlu bir cevap verdiyse ona teşekkür edebilir ve birlikte vakit geçirebilmek için babayla istişare ederek bir program hazırlayabilirsin.

Çaresiz kalıyorum
Engelli bir anneyim. Yedi yaşında bir oğlum var. Ben engelli olduğumu daha yeni yeni kabulleniyorum. Ama toplum bana bunu hep hatırlatıyor. Bunu çocuğumun yanında yaptıklarında çok mahçup oluyorum, çaresiz kalıyorum. Oğlumla yolda giderken beni çevirip, "aa ayaklarına ne oldu, doğuştan mı sonradan mı? Diye soruyorlar. Ne diyeceğimi bilemiyorum, bazen sinirlenip azarlıyorum... E.E

Durumu kabullenmek gerekir

Bizler hayatımızın büyük bir alanında kendi düşüncelerimizle hareket etsek de çevremizdeki insanların bizim için ne deyip ne düşündüklerinden fazlasıyla etkileniriz. O nedenle gündelik hayatımızda çevremizdeki insanları da hesaba katırız.

Engelli bir insan olarak topluma çıktığınızda insanların size acıdıklarını hissedebilir ve bundan etkilenerek acınacak biri olduğunuzu düşünebilirsiniz. Dolayısıyla bir süre sonra da bu durumdan rahatsızlık duyabilirsiniz. Bu anlamda yaşadığınız sorunlardan kurtulabilmenin en etkin yolu, durumu kabullenmeniz ve kendinizle ilgili olumlu düşünceler geliştirmeniz olmalıdır. Öncelikle çocuğunuzu engel durumunuzla ilgili bilgilendirin ve çevrenizdeki insanlar size ayağınızla ilgili sorular sorduklarında bunu onlara izah edin ve onları bilgilendirin. İnsanlara engellilerin de engelli olmayanların yaşadığı gibi normal bir hayatlarının olduğunu izah edin. Belki insanlar da bu konuda yeterli bilgi sahibi olmayabilirler. İfadenizden anladığıma göre engel durumunuzu pek kabullenmiş görünmüyorsunuz, bunun için öncelikle bu sorunun üzerine eğilin ve bu durumu ortadan kaldırmaya çalışın. Ve kim ne derse desin, sizin kendinizle ilgili düşünceleriniz daha önemlidir...