Fatma abla, ben lise ikinci sınıf öğrencisi bir genç kızım. Babaannem biraz sorunlu bir kadındır. O yüzden beş yıldır halamlarla ve babaannemle görüşmüyorduk. Bu bayram büyük amcam bizi aldı ve babaannemlerle barıştırdı. Ben zaten kalabalık aileleri severim, o yüzden amcama çok teşekkür ederim. Sizin köşenizi internetten okudum, bu duygumu sizinle paylaşmak istedim. Bir de polis olmak istiyorum ama boyum yetmiyor ne yapabilirim tavsiyelerinizi bekliyorum. E. K.

Bütün küslere örnek olsun

Bayramların önemli işlevlerinden biri de insanları bir arada toplayarak onları kaynaştırması ve birliktelik ruhu vermesidir. Özellikle Ramazan ve Kurban bayramı Müslüman toplumların iyilik ve ihsanda bulunma, bağışlama ve Allah'a yaklaşma duygularının hat safhaya ulaştığı dönemlerdir. Yani, bayramlar yüreğimizi yumuşatır, merhamet duygularımızı geliştirir ve affetme duygularımızı harekete geçirir. Aslında bu özel günler küslerin barışması bakımından da önemli bir fırsat olarak görülebilir... Başımızı arkamıza çevirdiğimizde, her birimiz bahsettiğiniz türden hatıralara rastlarız. Senin de ifade ettiğin gibi, Ramazan ayı ve bayramlarımız, aileden topluma toplumda da bütün dünyaya ulaşacak şekilde bir barış sukenet, paylaşım ve dayanışma ruhu vermektedir. Bu günlerde özellikle büyüklerimiz küslerin barışması, yoksulların ziyaret edilmesi ve muhtaçların doyurulması konusunda bizlere telkinde bulunurlar. Bu yönüyle de bayramlar maddi ve manevi bir yükseliş ve diriliştir. Sizin örneğinizde de olduğu gibi, büyüklerimiz, aileleri kaynaştırma ve bir araya getirme konusunda destek vermelilerdir. Sizin bu örneğiniz bütün küslere örnek olsun. Polis olmak istediğini fakat boyunun yeterli gelmediğini söylüyorsun. Lise ikinci sınıf öğrencisi olduğuna göre boyun daha uzayabilir ve beklenen ölçülere gelebilir.

Üzerine fazla titredim
40 yaşında bir çocuk annesiyim. Oğlum on beş yaşında. Oğlum tek çocuk olduğu için üzerine fazla titredim. Hatta biraz da şımarttım denebilir. Zaten oğlum çok hassas bir çocuktu küçük bir şeyde hasta oluyor ve ateşi yükseliyordu. Ona bir şey olmasın diye pek sorumluluk vermedim, ödevlerini bile çoğu zaman kendim yaptım.

Oğlum şimdi Lise birinci sınıf öğrencisi. Kendi işlerini yapamıyor, para veriyorum ve kendine giysi alması için gönderiyorum ama ben olmadan dışarı bile çıkmak istemiyor. Kendi işlerini bile benim desteğimle yapıyor. Bu kadar bağımlı olması beni rahatsız ediyor. Bu konuda ona nasıl yardımcı olabilirim? N. K.

Teşvik edin

Çocuklarıyla ilişkilerinde aşırı koruyucu davranan aileler çocuklarına yeteneklerini geliştirme fırsatı vermediklerinden bu türden sorunlar ortaya çıkabiliyor. Sizler tabiî ki iyi niyetlisiniz ama farkında olmadan çocuğa zarar veriyorsunuz. Oysa çocuğa sorumluluk bilinci vermeniz ve bazı işlerini yapması için teşvik etmeniz onun için faydalı olacaktır. Çocuk üç yaşından itibaren bazı işlerini yavaş yavaş yapabilir. Mesela üç yaşındaki bir çocuk ayakkabılarını ve çoraplarını giyebilir, oyuncaklarını toplayabilir. Okul çağına geldiğinde ise ödevlerini yapabilir, bazı sorumluluklar alabilir, yatağını düzeltebilir... Anne baba çocuğun yeteneklerinin gelişmesi noktasında ona fırsat tanımalıdırlar. Bu da ona bazı sorumluluklar vermekle mümkün olabilir. Eğer ebeveyn çocuğun yapması gereken işleri kendisi yapmışsa ve onu bu konuda teşvik etmemişse, bunun sonucunda çocukta ben hiçbir şey yapamam her şeyi annem yapar duygusu gelişebilmekte ve bahsettiğiniz türden sorunlar ortaya çıkmaktadır. Size bu konuda çocuğunuza cesaret vermenizi tavsiye ederim. Ona güvendiğinizi ve giysilerini de kendisinin seçebileceğini ifade edin. Ayrıca sizden yardım istediğinde ona yardım etmek yerine, bunu sen daha iyi yapabilirsin, bunu yardım almadan da yapabilirsin tarzında yönlendirmelerde bulunabilirsiniz. Oğlunuz işlerini yaptığında ise onu takdir edin ve onaylayın.