Fatma abla ben 20 yaşında bir genç kızım. Boyum bir altmış ama yüz kiloyum. Bu güne kadar bir çok tedavi gördüm, sağlığımla ilgili bir sorunum yok, sadece yiyerek rahatlıyorum. Sıkıntılarımı böyle atıyorum. Evde bir sorun olduğunda ya da dışarıda bir şeye kırıldığımda hemen mutfağa koşuyorum. Biraz da hareketsizim... Artık bu durumdan kurtulmak ve ideal kiloya ulaşmak istiyorum... E. E.

Paylaşım ortamı oluşturun

Bu tür durumlarda kişi, yiyecekleri, sevgi ve paylaşım ihtiyacını karşılayacağı ve öfkesini ifade edebileceği bir araç olarak görebiliyor. Yani bir yerde aşırı yemek yiyeyerek, iç dünyamızda yer alan eksik parçaları yerine koyduğumuzu sanıyoruz. Ancak sizin de belirttiğiniz gibi ne kadar yersek yiyelim bu hiçbir zaman ihtiyaç duyduğumuz şeyi karşılamaya yetmiyor ve arayışlarımız devam edip gidiyor. Bu konuda sorunlarımızı ortadan kaldırabilmek için öncelikle farkındalığımızı geliştirmeli ve hayatımızda neyin eksik olduğunu bilmeliyiz.

İfadenizden anladığıma göre, ailede yaşadığınız sorunları ya da çözemediğiniz çatışmalarınızı, başkalarına anlatamadığınız sıkıntılarınızı yemek yiyerek telafi etmeye çalışıyorsunuz. Ama gördüğünüz gibi yemekler bu eksikliği gideremiyor. O nedenle ihtiyacınız olan şeyleri belirleyerek, bunları sağlıklı bir şekilde telafi etmeye çalışın. Ev dışında da sosyal çalışmalara katılın. Yeteneklerinizi, ilgi alanlarınızı belirleyerek kendinizi geliştirin. Sosyal aktivitelerde yer alın, kitap okuyun ve arkadaşlarınızla bir paylaşım ortamı oluşturun. Bu süreçte mümkünse bir terapistten yardım alın ve mücadelenize yılmadan devam edin.

Fazla abartıyor

10 yaşında erkek bir yeğenim var. Gelinimizin babası yani, dedesi adada yaşıyor. Orada büyük işyerleri var. Yeğenim bunu biraz fazla abartıyor, arkadaşlarını küçümsüyor. Onlarla konuşurken sık sık dedenin mal varlığını dile getiriyor, "benim dedemin oteli var, dedem yurtdışında tatil yapıyor, dedem şu mağazadan giyiniyor..." diye kibir yapıyor. Diğer abimin çocukları bana "hâlâ bizi beğenmiyor, bizi küçük görüyor" diye şikayet ediyorlar. Bunu anneye de anlattım ama o pek önemsemiyor. Ama ben yeğenimin kibirli kendini beğenen biri olmasını hiç istemem. Bunun için neler yapabilirim? N. A

Grupta etkin olmak isteyebilir

Çocuklar ebeveynlerinin yaşam tarzlarından ve davranışlarından büyük oranda etkilenirler. Bu nedenle ebeveynler çocuklarına aynadarlık yaptıklarını bilmeli ve onlara doğru örnek olmalıdırlar.

İfadenizden anladığıma göre büyük babanın varlıklı biri olması ve buna bağlı olarak çevresindeki insanlar tarafından saygı görmesi onu etkiliyor. Yani burada çocuğu etkileyen dedenin ekonomik durumuna bağlı olarak çevresinde uyandırdığı güçtür. Çocuk bu durumu arkadaşları arasında bir üstünlük unsuru olarak kullanıyor. Ne yazık ki, kapitalist kültür, her şeyin ölçüsünü maddiyatla belirliyor ve zamanla bu durum insanlarımızın da değer ölçüsü haline geliyor. Bahsettiğiniz yeğeniniz on yaşında bir çocuk. Çocuklar arkadaşları arasında muhalefet edebilirler ve grupta etkin olabilmek için ebeveynlerinin sahip olduğu şeyleri ortaya koyabilirler. Bu normal sınırlar dahilinde ise geçici olabilir... Ama evde de aynı şekilde maddiyata dayalı bir hayat görüşü hakimse bahsettiğiniz şey devam edebilir. Bu durumda yeğeninize insanlığın ölçüsünün parayla olmadığını, iyi insan olmanın her şeyin üstünde olduğunu ifade edebilir ve peygamberimizin hayatından örnekler verebilirsiniz.