Duyguların eğitimi, insanın ontolojik varlığının ve ayrıcalığının, biricikliğinin su yüzüne çıkmasını ve onun konumunun, evrendeki yerinin belirlenmesini sağlıyor. Çünkü, içinde bulunduğu durumun ve yaptığı eylemin farkında olan ve sorumluluk yüklenen tek varlıktır insan...Evrende yalnızca insana has olan duygular, aynı zamanda kişinin bütün eylemlerini harekete geçiren ve yönlendiren bir iç kuvvettir. Eğer yaptığınız işten keyif almasanız, üzülmeseniz, yerilmeseniz, sevinmeseniz, ağlamasanız, heyecanlanmasanız, boş bir araziye terk edilmiş cansız bir nesneden farkınız olmaz ...

Bizi harekete geçiren ve karar vermeye teşvik eden birincil kuvvettir duygularımız...O yüzden, aklımızı, zihnimizi, irademizi eğitirken aynı şekilde duygularımızı da eğitime tabi tutmalı ve doğru yönlendirmeliyiz.

Modern kültürde, birey ve toplumların, akademik eğitim ve yönelimlerine önem verilirken, duyguların eğitimi ve yönlendirilmesi her zaman göz ardı edilmiştir. Bunun sonucunda da, dürtüsel hareket eden, yasak, haram ayıp tanımayan, bireysel ve toplumsal sınırları delen insanlar ortaya çıkıyor. İnancımızın bize gösterdiği güzergahta ise, duygular iradeye, irade akla akıl da imana tabi olmakta ve duygularımız bu hiyerarşi çerçevesinde koordinalı olarak hareket etmektedir.

Duyguların eğitimi, insani eğilimlerimizi geliştirmemiz ve yaşadığımız toplumda huzur ve iyilikseverliği ifade etmemiz açısından da gereklidir. Bunun için gündelik hayatta pozitif duygular geliştirmeyi, olayların içinde mutluluk aramayı, insanlarla bir paylaşım içinde olmayı öğrenmeli ve bunun gerekli olduğuna inanmalıyız. Sıradan bir günde dışarı çıktığımızda, ruh ve duygu dünyamıza renk katacak bir dize olaylar yaşarız. Güneşin başımızı okşaması, nefes alıp veriyor olmamız, dostlarımızla karşılaşmamız, işlerimizin yolunda gitmesi ya da, üzüldüğümüz bir olayla karşılaşmamız, kayıplarımızın olması ....Bütün bunlar yaşadığımız hayatın içinde sürekli tekerrür eder ve bizlerle uyumla hale gelir.

Hayatımızın seyri her zaman istediğimiz gibi gitmeyebilir. Bazen de , hüzünlendiğimiz, hoşlanmadığımız olaylar yaşarız. Böyle zamanlarda duygularımızı doğru bir şekilde yönlendirmeli ve belli sınırlar içinde kalmasını sağlamalıyız.

Sevginin oldukça zengin bir dili vardır ve bunu ifade etmeyi öğrenmekte duyguların eğitimiyle mümkündür. İnsan Allah'ı sever ve ona iman eder, yakınlarını, işini kariyerini, çocuklarını, tabiatı, sanatı ...sever ve bunları sevmekle kalmaz sevdiğinin de farkına varır. Aslında fark etmek aynı zamanda duyguları doğru yönlendirmeyi, hayattan keyif almayı ve yaratıcıya şükretmeyi de beraberinde getirir.

Bu anlamda duyguların başı boş olmadığını ve kontrol edilmesi, yönlendirilmesi gerektiğini bilmek işimizi kolaylaştıracaktır. Günümüz insanı bu kontrol mekanizmasından yoksun olduğundan, duygularını aklının ve iradesinin önüne geçiriyor..... Oysa içimizde binlerce duygu ve düşünce kırıntıları belirse de, her birini aklın süzgecinden geçirmeye ve doğru şekilde yönlendirmeye ihtiyacımız vardır.

Sevmek güzel bir duygudur ama meşru olmalıdır

Takdir etmek güzeldir ama iyi şeyleri takdir ederiz

Onaylamak güzeldir ama doğru şeyleri onaylarız

Para kazanmak güzeldir ama meşru olması önemlidir

Duygularımız bizi baskılayarak, sonu görünmeyen bir yolculuğa teşvik edebilir ama bizler her zaman onları akıl irade ve iman süzgecinden geçirerek ehilleştirir ve meşru hale getiririz.