4 aylık bir nişanlılık döneminden sonra anlaşamadık ve ayrıldık. Nişanlım, çok bencil biriydi beni ezmeye çalıştı. Ona daha fazla katlanamayacağımı biliyordum ama sevdiğim için katlanabilirim diye düşündüm. Ama baktım ki olmayacak, evlenirsem daha çok yıpranacağım yol yakınken döneyim dedim. Ayrıldım ama onu aklımdan hiç atamadım. Ayrılalı altı ay oldu, bir dakika bile aklımdan çıkmıyor. Annemler görmesinler diye gizli gizli ağlıyorum. Bir de konu komşunun söylentileri beni çileden çıkarıyor. Bu günleri atlatmak, artık her şeyin geride kaldığını görmek istiyorum. F. A.

Bağlılık mı bağımlılık mı?

Sevgi ya da aşk olarak tanımladığınız duygunuzun temelinde farklı dinamikler olabilir. Yani, kendinizi güçsüz biri olarak algılamanız, bağımlı bir yapıya sahip olmanız karşınızdaki kişiye karşı saplantılı bir ilişki kurmanıza sebebiyet verebilir.

Nişanlılık süresince bile, mutsuz olduğunuz ve evliliğinizi sürdüremeyeceğinize inandığınız bir kişiye karşı bağımlılık geliştirmeniz ve bunu bir saplantı haline getirmeniz sizin için oldukça yorucu olsa gerek.

Bu durumda öncelikle yaşadığınız duygunun bir bağlılık mı yoksa bağımlılık mı olduğunu anlamaya çalışın ve bu konuda bir uzmandan yardım alın. Bağımlılıktan kurtulmanın en etkin yolu kişinin bağımsızlışmaya çalışması ve sorumluluk almasıyla mümkün olabilir.

Bu konuda kendi gayretlerinizin de büyük etkisi olacaktır. Diğer taraftan da, unutamadım dediğiniz kişiyle ilişkilerinizi yeniden gözden geçirin ve evlenseydiniz nasıl bir hayatınız olabilirdi bunu tahayyül edin...

Belki de, büyük zorluklar yaşayacak ve içinden çıkamayacağınız sorunlarla mücadele edecektiniz. Kendinizi korumak için, vakit kaybetmeden ayrılmayı tercih ettiniz...

Bu süreçte kendinizle ilgili bir şeyler yapın, ilgi alanınıza uygun bir işle meşgul olun, arkadaşlarınızla vakit geçirmeye çalışın, mümkünse tatile çıkın, kitap okuyun... Olayları zamana bırakırsanız bir süre sonra her şeyin değiştiğini göreceksiniz....
Nasıl yardımcı olabilirim?

İki yıl önce kocasından boşanan kız kardeşim bizimle birlikte kalıyor. Ben de eşim de ona yardımcı olmaya çalışıyoruz. Ama kardeşimin her gün yeni bir hastalık senaryosu üretmesine artık katlanamıyoruz. Haftanın üç günü hastaneye gidiyor, onu chekup yaptırıyoruz. Her seferinde bir yerinin ağrıdığını, fenalaştığını söylüyor, götürüyoruz hiçbir sorun yok diyorlar. Ama inanmıyor eve geldiğimizde "yok o doktor beni anlamadı, bu tahliller yanlış" filan diyor. Kardeşim kötü bir evlilik geçirdi ama bunu hâlâ atlatamadı. Bu konuda ona nasıl yardımcı olabiliriz? Y. A.

Aile desteği önemli

Hipokondriyazist, kişinin yaşadığı semptomları yanlış yorumlamasıyla ortaya çıkan bir durumdur. Yani kişi fiziksel bir rahatsızlığı olmadığı halde, ciddi bir hastalığının olabileceğini düşünerek kaygılanır. Yaşadığı kaygıya bağlı olarak sürekli hastaneye gitme ihtiyacı hisseden hasta, tıbbi değerlendirmelerde hiç sorun olmadığı halde bu düşüncesini ısrarla sürdürür. Çünkü hasta, kalp atışlarını ya da terleme ve esneme gibi durumları dahi yanlış yorumlayarak doktora gider ve kendisinde bir rahatsızlık olduğuna inanır.

Psikodinamik yaklaşıma göre hipokondriyazisin sebepleri, kişinin iç dünyasında yaşadığı öfkeyi ifade edememesi ve bu duygularını fiziksel yakınmalara dönüştürmesi sonucunda ortaya çıkıyor. Buna göre bahsi geçen öfke durumu kişinin geçmişte yaşadığı kayıpları, hastalıkları, çevreden gördüğü tatsız olaylar ve şiddet durumuna bağlı olarak gelişiyor. Kişi yaşadığı sorunla başaçıkmaya çalışırken sadece kendisi değil, çevrelerindeki insanları da yorar. Bu nedenle kardeşinizi, bir psikoterapiste yönlendirebilir ve yardım almasını sağlayabilirsiniz. Ancak tedavi süresince siz de kardeşinize yardımcı olmaya çalışın ve yaşadığı sorunları paylaşın, kendisini anladığınızı ifade edin. Terapi sürecinde ise, kişi olumsuz da olsa, duygularını kelimelerle karşı tarafa ifade etmeyi öğrenecektir. Bu bir yerde hastanın kendini tanımasını ve düşüncelerini yeniden inşa etmesini sağlayacaktır. Ancak bu konuda sizin desteğinizin de büyük önemi var.