Yazının başlığı bana ait değil.
CHP ile ilgili haberlerin yayınlanmasından sonra karşılaştığım insanların söyledikleri ilk cümleler bu ve benzerleriydi.
Böyle söyleyenler haklıydı. CHP zihniyetinin bugünleri daha iyi zamanlarıdır. İleriye doğru çok şeyler görecek ve duyacağız.
27 Mayıs darbesinde yargılanan demokratlardan birinin hikâyesini alıntılayayım ki, yıllarca bu millete yaptıklarının bedelini henüz ödemedikleri anlaşılsın.
¥
“.... Ülkesine hizmet eden insanlardan birisi sonuçta idam cezasına çarptırıldı. İdam hükmü yüzüne okunurken çok soğukkanlıydı. İdam saatini beklerken de vakar ve itidalini hiç yitirmedi.
Bir süre sonra cezası müebbet hapse çevrildi. Yıllar sonra da çıkarılan af kanunu ile tahliye edildi. O günden sonra evine kapanıp inzivaya çekildi.
Güzel günler geride kalmıştı. Bir uçtan bir uca gezip gördüğü memleketin köylerini, kasabalarını, kurak tarlalarını düşünüyordu. Düşlerini kurduğu fabrikalar, yollar, köprülerin hayalleri içine dalıp gidiyordu.
Yorulmuştu, bitkindi. Böyle bir günde kapı çalındı. Uzun uzun ötüp durdu zil. Yorgun adımlarla gidip kapıyı açtı.
Kara bıyıklı, cellât suratlı, iriyarı bir adamdı karşısındaki. İlk kez görüyordu bu adamı. ‘Buyurun’ dedi.
Adam isli isli yanan kara gözlerini kaldırıp dik dik baktı ve ‘Efendim’ dedi. ‘Bana 400 lira borcunuz var.’
Yorgun ve bitkin memleket kahramanı şaşırdı. Kimseye borçlanmamıştı. ‘Ne borcu kardeşim?’ dedi.
Cellât görünümlü adam; ‘Tabut parası efendim’ dedi.
Bu söz üzerine yorgun demokrat; ‘Tabut parası mı? Ne tabutu? Ben ölmedim ki tabut borcum olsun!’ diye karşılık verdi.
‘Evet beyim’ diye cevap verdi karşısındaki adam. ‘Ölmediniz ama siz idam edileceksiniz diye bize tabut siparişi verildi, biz de yaptık. Siz asılmayınca tabut elimizde kaldı. Onun parasını istiyorum.’
Ülkesine hizmet etmekten başka hiçbir suçu olmayan adam başını salladı ve çıkarıp verdi 400 lira borcunu.
Son bir ricada bulundu hiç tanımadığı tabutçusundan; ‘O tabutu getirin de hatıra olarak saklayayım’ dedi.
Parayı alan adam; ‘Baş üstüne’ diyerek çekip gitti.”
¥
Binlerce yaşanmış örneklerden birisi bu. Birbirlerini yiyerek daha ödeyecekleri çok bedelleri var malum güruhun. Henüz tükenişin daha ilk adımları bu olup bitenler.
Nice mazlumların ahını aldılar. Nice camileri kapattılar, nice Kur’an Kurslarının kapısına kilit vurdurdular. İçinde “İslam” geçen “din” geçen kitapları yaktılar, parçaladılar.
Nice âlimleri İstiklal Mahkemelerinde suçsuz günahsız yere ipe çektiler. Her darbede nice ocakları söndürdüler.
İşte halen devam eden komplolar ortada. Hangisinin altından malum zihniyet çıkmıyor ki? Elbet bunların bir karşılığı ve ödemesi olacaktır.
Duamız ve umudumuz o dur ki, birbirlerine sarsınlar ve birbirlerinden bulsunlar. Hiçbir masumun canı bunlar yüzünden yanmasın. Âmin.