16 yaşında bir kızım var. Evde çok içine kapanık, benimle hiçbir şeyini paylaşmıyor. Ama aynı apartmanda bir komşumuz var, onu abla gibi görüyor sırlarını onunla paylaşıyor. Ben kızıma karşı çok anlayışlıyımdır, ona kızmam, hatalarını yüzüne vurmam. Ama o bana güvenmiyor, benimle hiç bir şey paylaşmıyor. Sıkıntılarını yedi kat yabancı bir bayanla paylaşıyor. Bu benim çok gücüme gidiyor, bilmiyorum nerede hata yaptım... N. A.

Anlaşılmak ihtiyaçtır

Anlamak ve anlaşılmak insanın temel ihtiyaçlarındandır. Küçük yaştan itibaren, kendimizi anladığını düşündüğümüz kişilere yaklaşmak ve onlarla paylaşım içinde olmak isteriz. Bu konuda anne babamız ve akrabalarımız birinci sırada gelmelidir. Onların kendimizi anlamadıklarını düşündüğümüzde ise, sorunlarımızı bir başkasıyla paylaşırız.

Kızınız, sizinle rahat konuşamıyor, istediği her şeyi ifade edemiyor, bazı şeyleri gizlemek zorunda kalıyorsa muhtemelen kendisini anlayamayacağınızı düşünüyor. Bu durumda çocuğun niçin sizden uzaklaştığını, sorunlarını niçin komşu kadınla paylaşma ihtiyacı hissettiğini ve komşuya hangi konularda güvendiğini anlamak ve aranızdaki kopukluğu düzeltmek gerekir. Lütfen kızınızla mümkün olduğunca sohbet etmeye çalışın ve ona kendi hayatınızdan örnekler verin, güven duymasını sağlayın. Gençler bu yaşlarda akranlarıyla konuşmaktan ve onlarla vakit geçirmekten hoşlanırlar. Bu konuda kızınızı teşvik edin ve arkadaşlarıyla vakit geçirmesini sağlayın.

Bazen farkında olmadan, çocuklarımızı kendimizden uzaklaştırabiliriz. Bir yandan onları sevdiğimizi söyleriz diğer yandan hatalarını abartır, eleştirir, onlardan kusursuz olmalarını bekleriz. Böyle durumlarda, çocuklarımız, bekledikleri ilgi ve sevgiyi bizim dışımızda tedarik edebilecek başka kimselere yaklaşırlar. Bu bazen bir komşu olabilir bazen arkadaşları ya da herhangi bir grup olabilir. Çocuğun elbette çevresindeki insanlarla iletişim kurma ihtiyacı vardır ama aynı şekilde sorunlarını aileyle konuşabilmeli ve çekinmeden anne babaya açılabilmelidir. Anne babanın çocuğa yapabileceği en büyük destek bu noktada ona güven vermek olmalıdır.

Zararlı olabilir mi?

9 yaşında bir oğlum var. Bu yıl ikinci sınıfta okuyor. Derse uzun süre kendini veremiyor, ödevlerini bile zor yapıyor. Geçen yıl öğretmen dikkat dağınıklığı olabilir dedi bizi bir uzmana gönderdi. O günden beri bu doktora gidip geliyoruz. Oğlumun kullandığı bir ilaç var, bir ara ilacı bırakmıştı eski haline dönünce yeniden başladı. Ben onun ilaç kullanmadan iyileşmesini istiyorum. Bu konuda ne yapabilirim? Bir de dikkat dağınıklığı kalıcı olabilir mi? Bilgi verirseniz seviniriz. N. Ş.

Eğitim desteği şart

Dikkat dağınıklığı, çocukta kalıcı etkiler bırakacak bir sorun değildir, çocuğun herhangi bir etkinliği uzun süre devam ettirememesidir. Belirtiler ancak 4 veya beş yaşlarında saptanabilir.

İfadenizden anladığıma göre dikkat eksikliği konusunda uzmana giden oğlunuz sadece ilaç desteği alıyor. Oysa tek başına ilaç desteğiyle iktifa ettiğinizde, tedavi bittikten sonra sorunlarınız yeniden ortaya çıkabilir. Bu nedenle çocuğunuza ilaç desteğinin yanında eğitimle de yardımcı olmaya çalışın. Bu konuda gittiğiniz uzmanın tavsiyelerini dikkate alın ve verdiğiniz eğitimle onu destekleyin. Yani ilaç bittikten sonra, çocuk sizin yardımınız olmadan derslerini yapabilsin başının çaresine bakabilsin. Dikkat dağınıklığı olan çocuklar, temel alışkanlıklarını kazanmakta zorlanırlar, ders çalışmakta sıkıntılar yaşayabilirler. Bu nedenle çocuğa ara vermeden uzun süre ders çalıştırmanın bir yararı yoktur. Aksine aile çocuğun ders çalışma programını, 15 dk'lık sürelerle belirlemeli ve her on beş dakikada ara vermelidir.

Çocuğun bu süreci atlatması noktasında ona eğitim desteği sağlayın. Küçük egzersizler yapın. İlk günlerde ona yardımcı olun daha sonra yardım almadan çalışması için destekleyin. Eğer uzman desteğiyle birlikte kendi çabalarınızla da çocuğa yardımcı olmaya devam ederseniz sorun ortadan kalkacaktır.