“Malatya, Malatya olalı böyle hizmet görmedi” diyor yüreği insan sevgisiyle dolu vicdanı temiz Malatyalılar.
Hafta sonu Malatya’ya davetliydim. Malatya ilk defa bir film festivaline ev sahipliği yapıyordu.
Malatya; valisiyle, belediye başkanıyla çok çalışkan iki isme sahip. Valilik; şehrin ekonomik, sosyal ve kültürel kalkınması için elinden geleni yapıyor.
Belediye başkanlığı ise bu hizmetlere “şehri emanetin” sahibi olarak, tüm alt ve üst çalışmasını gerçekleştiriyor. Malatya’nın her yanı şantiye, şehrin çehresi hızla değişiyor.
Yazının başlığı, eğer bir Malatya türküsünde geçmiyorsa galiba ya bir şiirin mısralarından, ya da bir halk ozanının dilinden. Aklımda bu satır kalmış.
Malatya başta olmak üzere günlük olarak şehirden yolu geçen yüzlerce otobüs, kamyon ve küçük aracın, yıllar süren korkulu rüyası “Beyler Deresi” artık tarihe karışıyor.
Altmış yıldır Beyler Deresi’nin üzerine yapılması gereken yaklaşık bir kilometrelik köprü, nihayet bu iktidar döneminde inşa edilmiş.
Diğer adıyla “Ölüm Deresi” olan Beyler Deresi, sadece Malatyalıların değil, Doğu’yu Batı’ya, Batı’yı Doğu’ya ve Karadeniz’e bağlayan bir çevre yolu.
Malatyalılar adına sevinilecek bir başka güzel hadise de yine nihayet adam gibi bir havaalanına kavuşmaları.
¥
Kültür, sanat ve tarih; dünyanın her yerinde; bireyden aileye, aileden topluma kadar insanların dışa yansıyan yüzleridir.
Bir köye, bir kasabaya, bir şehre gelen giden insanlar, o beldelerin ahalisinden öğrendiklerini, gördüklerini sırtlanır ve giderler.
İyileri iyi, kötüleri de kötü olarak anlatırlar. Bu sebeple; iyi olanları ön plana çıkarıp, tarihe, sanata, kültüre iyilikler bırakmak gerekir.
Malatya valiliği ve belediye de bu anlamda çeşitli faaliyetler yapıyor. Bunlardan birisi “Malatyalılar Okuyor” projesi.
İl Milli Eğitim Müdürlüğü öncülüğünde yürütülen projede öğrencilerin yanı sıra öğrenci velileri de okuma seferberliğine katılmış.
¥
Bu yıl ilki gerçekleştirilen sinema günleri ise, Kemal Sunal temalıydı. Malatyalı olan Kemal Sunal’a vefa olması hasebiyle “Tosun Paşa” ilk gösterilen filmdi.
Festivalin onur konukları ise Ayşen Gruda ile Erol Günaydın idi. Erol Günaydın, yol dememiş, yolak dememiş, tekerlekli sandalye ile Malatya’ya kadar gelmiş.
Erol Günaydın’a Malatyalıların gösterdiği vefayı görünce bir başka vefasızlık aklıma geldi.
Özel bir televizyon kanalında “Akasya Durağı” adında bir dizi var. Bu dizi de Erol Günaydın, tekerlekli sandalyede eski bir taksiciyi oynuyor ve adamcağıza o haliyle hovardalık rolü verilmiş.
Bu yaşta böyle bir insana bu rol ayıptır. Sanata saygı, insana saygının gereğidir. İnsana saygı olmadan sanata ve sanatçıya nasıl saygı duyulabilir?
Ha bir de sinema festivalinde Battal Gazi’den de söz edilebilirdi. Battal Gazi’siz ya da Cüneyt Arkın’sız Malatya olmaz.