26 yaşında bir genç kızım. Ticaret lisesini bitirdim ama liseden sonra çalışmadım. Şimdi ev işleri yapıyor, anneme yardımcı oluyorum. Kız kardeşim evlendi, babam Almanya'da yaşıyor. Çalışmak istiyorum ama annemi yalnız bırakmamak için bu fikrimden vazgeçiyorum. Benim sorunum kendimle ilgili. Çok utangaç biriyim. Birisi bir şey sorsa yüzüm kızarıyor, kendimi kötü hissediyorum. Utangaç olduğum için, kendimi ifade edemiyorum, sosyal faaliyetlere katılamıyorum. Annemin gönüllü olarak çalıştığı bir vakıf var, buradaki sosyal faaliyetlere katıldım ama çok utangaç olduğum için pek faydalanamadım. Utangaçlığın bir ilacı var mı bana neler tavsiye edersiniz? M. K.

Bir eksiklik olarak görmeyin

Utangaçlık duygularımızın bir kısmı genetik bir kısmı ise aile ilişkilerimizde ya da çevremizde karşılaştığımız olumsuz tutumlara bağlı olarak gelişiyor. Çocukluk döneminde eleştirilen, onaylanmayan, aşağılanan, hataları yüzüne vurulan çocuklarda utangaçlık duyguları gelişebilir ve bu durumdan kurtulabilmek için gerekli çalışmalar yapılmamışsa utangaçlık kalıcı hale de gelebilir. Utangaçlığımızın temelinde, kişinin diğer insanlar tarafından incelendiği, onlara layık olamayacağı hayatında her zaman olumsuzlukların yer alabileceği düşünceleri vardır. Bu çarpık düşünce, kalabalık ortamlarda konuşamama, kalp çarpıntısı, terleme ve kaygı durumuna neden olabilir. Bu sorundan kurtulabilmek için, utangaçlığınızı tetikleyen çarpık düşüncenizi değiştiremeye çalışın. Mesela, grup içinde konuşmak istediğinizde beğenilmeyeceğinizi küçük düşürüleceğinizi düşündüğünüzden yüzünüz kızarıyor ve elleriniz titriyor olabilir. Bu durumda, konuşmanızın olumlu geçeceğini ya da konuşmanızın insanların beklentilerine uygun olmasa bile bunun kendiniz için bir eksiklik olmadığını düşünebilirsiniz. Hata yapmaktan korkmayın ve çevrenizdeki insanlar tarafından beğenilmeyeceğinizi düşünmeyin, öncelikle siz kendinize güvenin, kendinize inanın ve kendinizi sevin. Bunu başardığınızda utangaçlığınızı dengede tutmayı da öğreneceksiniz.
Hiç acımıyorlar

3 çocuğumdan ikisi özürlü doğdu. Eşimle akraba değilim, hamilelik döneminde bir sorun da yaşamadım. Ama Allah'ın takdiri iki çocuğum da özürlü doğdu. Bu olaydan sonra kayınvalidemler beni çok dışladılar. Benim büyük bir günahımın olduğunu ya da birine kötülük yapmış olabileceğimi düşündüler. Onların bu düşünceleri beni çok yordu. Ailede lanetlenmiş bir gelin gibi davrandılar, evime gelmediler, dedikodumu yaydılar. Ben ise bir yandan özürlü çocuklarıma yardımcı olmaya çalıştım diğer yandan insanların yaptıklarına karşı sabır göstermeye çalıştım. Çünkü ben inançlı biriyim ve bunun bir imtihan olduğunu biliyorum... Ama buna rağmen onların bir çok batıl inançları var ve bana hiç acımıyorlar. Şimdi çocuklarımdan biri sekiz diğeri on yaşında. Aileden tamamen kopmak istemiyorum ama onlara karşı nasıl davranacağımı bilmiyorum. İlişkilerimi tamamen koparsam Allah buna izin vermiyor, görüşsem beni üzüyorlar. Yardım ve destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim. K. M.

Sınanıyoruz

Yaşadığımız dünyada çeşitli imtihanlarla sınanıyoruz. Kimimiz hastalıklarla, kimimiz acılarla, kimimiz yoksullukla imtihana tabi oluyoruz. Özürlü çocuğa sahip ailelerimiz de yaşadıkları bu imtihan sürecinde çeşitli zorluklarla karşılaşıyorlar. Ne yazık ki, onların bu imtihanları, bazen çevreleri tarafından bir ceza olarak da lanse edilebiliyor. İnsanlar sizin de bahsettiğiniz gibi bunun size verilmiş bir ceza olabileceğini düşünecek kadar ileri gidebiliyorlar. Ama çevrenizde karşılaştığınız onlarca baskıya rağmen siz bunun bir imtihan olduğunu biliyor ve sabır gösteriyorsunuz. Kimbilir belki de özürlü çocuğunuz ahirette sizin cennetiniz olacak ve size büyük bir kazanç sağlayacak. Bizler yaşadığımız imtihanlara sabır göstererek bunun Rabbimizden geldiğine inanırız. Size yaşadığınız zorluklara daha önceden de olduğu gibi İslamın bakış açısıyla bakmanızı tavsiye ederim. Ayrıca kayınvalidenize de, bunun Allah'ın takdiri olduğunu izah edin. Onlardan kopmayın, sadece tutum ve davranışlarından rahatsızlık duyduğunuzu uygun bir dille ifade edin. Ayrıca namazlarınızda dua edin ve Allah'tan yardım dileyin. Özürlü ailelerin katıldığı sosyal faaliyetlere katılın ve burada kendinize arkadaşlar edinmeye çalışın.