Aykut Kocaman, Andre Santos'u oynatmak için Lugano'yu kenarda tutuyor. Ve maç başlamadan bir gün önce ve bir saat önce oynanan maçlarda, hem Trabzon'la hem de Bursa'yla puan farkı açılınca, Fenerbahçe üst düzeyde konsantrasyonla başlıyor. Bu avantaj da olabilir, dezavantaj da... Rakip Sivasspor, Rıza Çalımbay ile toparlanmış. Savaşçı kimliğiyle kolay kolay maç kaybetmiyor. Maçta da fazla kart kullanmayan bir hakem var.
Fenerbahçe'nin aceleci oyun anlayışı baskı yarattı ama pozisyon getirmedi. İki duran top ve 35 metreden Alex'in vurduğu şut dışında, ceza sahası içinde çok net pozisyon bulunamadı. İkinci yarıya ise müthiş bir tempoyla başladı Fenerbahçe. Rakip yarı alana yıktı topu. Sivas yarı sahayı geçemedi. Fenerbahçe, beklerini de oyuna soktu bu d ö - nemde. Belki yine net pozisyon üretilmedi. Ama gol 'geliyorum' diyordu. Aykut Kocaman, iki değişiklik birden yapıp Mehmet Topuz'u Cristian'ın yanına çekti. Bir bakıma 4-2-1-3'e döndü. Hücumda, Stoch sağda, Semih santrforda, Niang solda, Alex ise arkalarındaydı. Tamamen risk aldı. Bunun için tek bir şey gerekiyordu, dönen topları almak. Onu da alan daralttığı için başardı Fenerbahçe. Duran topta Alex'in muhteşem frikiğiyle de öne geçti. 82'de Kocaman'dan bir doğru hamle daha geldi. Yüksek tempolu oynandığı için oyun, orta saha özellikli Selçuk'u soktu.
Büyük baskı yemesine rağmen fazla pozisyon vermemesi Sivasspor'un artısı... Eksisi ise çok baskı altında kontra bulamayışı. Bu maç öncesi kafamızda ikinci yarılarla ilgili soru işareti vardı. "Acaba ikinci yarılardaki düşüş fizyolojik mi, psikolojik mi?" diye. Sorunun psikolojik olduğu ortaya çıktı. Zaten 1-0'ı elde ettikten sonra takımın geriye çekilmesi de bunu gösteriyor. Bunda en önemli etken, Trabzon ve Bursa'nın geriden gelen büyük takımların psikolojisini bozması.
Bu arada Cristian'ın birkaç maçtır gözlenen çıkışının Sivas maçında da sürdüğünü gördüm ve kendisini çok beğendim.