Fatma hanım ben, iyi niyetimin kurbanı oluyorum ve her zaman üzülüyorum. İnsanları seven ve onları kırmamaya özen gösteren bir yapım var. Bir de herkese güveniyorum, inanıyorum, sırlarımı veriyorum ama çok geçmeden güvendiğim insandan darbe alıyorum. İki ay öncesine kadar görüştüğüm bir arkadaşım vardı. Liseden beri samimiydik ama arkadaşım kuyumu kazmaya başlayınca ondan uzaklaştım. Çevremdeki insanlar bana biraz fazla alıngan olduğumu ve insanlara çabuk güvendiğimi söylüyorlar ve beni uyarıyorlar. Aslında artık ben de buna inanıyorum. Güvenebileceğim ve sevgime layık olacak arkadaş yok. Annem artık evlen diyor şu an yirmi üç yaşındayım, iyi biri çıkarsa evlenebilirim. Ama nasıl güveneceğim? O da arkadaşım gibi davranırsa ne yapacağım? Aslında biraz gamsız olmak istiyorum bu konuda tavsiyelerde bulunursanız sevinirim. K. A.

Sevdiklerimizden daha çok şey bekleriz

Sırlarımızı verdiğimiz ve dost olarak gördüğümüz insanlar bizim için özeldir ve bu insanlar bir şekilde güvenimizi kazanmışlardır. Bunun dışında gün içinde konuştuğumuz sıradan arkadaşlarımız da vardır onlarla sıradan meseleleri konuşuruz. Ancak sırlarımızı paylaştığımız dostlarımızın yeri başkadır... İyi niyetli olmak tabiî ki güzel bir şey fakat bir Müslüman olarak senin kendini korumak gibi bir sorumluluğun da var. Bunun için, yine iyi niyetli ol, insanlara yardımcı olmaya çalış ama sınırlarını ihlal edecek bir durumla karşılaştığında, kendini üzmelerine hiçbir şekilde izin verme. Anladığıma göre arkadaşınla aranda geçen olay seni fazlasıyla üzüyor ve onun nezdinde bütün insanlara güvenini ve inancını yitiriyorsun. Ama şunu unutma, hayatta güvenimizi sarsan insanlar olduğu gibi güvenebileceğimiz inanabileceğimiz kimseler de vardır. Bu nedenle kimseye güvenmiyorum demek yerine, güvenebileceğim insanlar özeldir diye düşünebilirsin. Arkadaşınla aranda geçen olayın ne olduğunu bilmiyorum ama seni üzdüğünü anlayabiliyorum. İnsan sevdiklerinden bir şey gördüğünde daha çok üzülüyor değil mi? Ama insanız, hayatın içinde böyle şeyler de var. Çevrendeki insanların alıngan olduğunu ifade etmeleri dikkatimi çekti. Acaba biraz fazla mı alınıyorsun ya da olaylardan çok fazla mı etkileniyorsun? Bu konuda kendini analiz etmeni tavsiye ederim. Evlilikle ilgili kararlarını sen kendin vereceksin ama bu konuyu ailenle istişare edebilirsin. Son olarak sana, evlenme konusunda da, arkadaşlık, dostluk konusunda da güvenebileceğimiz insanların olduğunu ifade etmek isterim...
Yemek yemiyor

5 yaşında bir oğlum var. Çok fazla yemek seçiyor, sofraya oturduğumuzda yemeğini yemiyor, sürekli başka şeylerle meşgul oluyor. Küçük oğlum, şu an iki aylık, oğlum biraz da kardeşini kıskanıyor gibi geliyor bana. Bu konuda elimden geleni yapıyorum ama çocuklara bazı şeyleri anlatmak mümkün olmuyor. Doktor oğlumun kilosunun normal olduğunu söylüyor ama inanın sofrada beni çok zorluyor sürekli ye diyorum yemiyor, kalkıyor, tekrar oturtuyorum. Yemek saatleri oğlum yüzünde çekilmez oluyor. Bu konuda ona nasıl davranmalıyım? E. A.

Seçenekler sunabilirsiniz

Bu tür durumlarda, yemek anneyle çocuk arasında geçen bir savaşa dönüşebiliyor ve çocuk bu durumu kendisine yapılan bir eziyet gibi algılayabiliyor. Bu nedenle öncelikle çocuğa seçenekler sunun, mesela "bugün yemekte, çorba pilav ve nohut var, hangisini tercih edersin, kaç kaşık koymamı istersin ya da hangi tabağında yemeyi düşünüyorsun" gibi seçenekler sunabilir ve çocuğu teşvik edebilirsiniz. Ayrıca sofrayı çocuğun ilgisini çekecek bir odaya kurabilir ve çocuk için bu alanı çekici hale getirebilirsiniz. Çocuk yemeğini yediğinde de onu takdir edebilirsiniz... Çocuklar, söylediğiniz şeye açıklık getirmediğiniz sürece olayların arka planını düşünemezler. Bu nedenle ona yemeklerin faydalarını anlatabilir, bu konuda onun düşüncelerini alabilirsiniz.

Çocuk yeni doğan kardeşini kıskanıyor ve bu duygusunu yemek saatlerinde ortaya koyuyor ve size öfkesini bu şekilde yansıtıyor da olabilir. Bu nedenle fırsat buldukça onunla konuşun ve duygularını anlatmasına fırsat tanıyın. Kardeşiyle ilgili bilgiler verin ve çocuğun empati kurmasına yardımcı olun.