Yargı reformuna Yargıtay itiraz ediyor. İtirazı reforma mı yoksa başka şeylere mi orası çok net değil.

Ancak artık kamuoyu tarafından ezberlenen çelişkileri neye itiraz ettiklerini gayet güzel açıklıyor.

Çelişki şu, Yargıtay 2008'de istinaf (Bölge Adliye Mahkemeleri) mahkemelerinin kurulmasına karşı çıkıp üye sayısının artırılmasını istemiş, aynı Yargıtay şimdi üye sayısının artırılmasına karşı çıkıyor, istinaf mahkemelerinin kurulmasının yeterli olacağını savunuyor.

Peki neden bu kadar kısa bir süre içinde koca Yargıtay fikrini değiştirdi, onu bu değişikliğe sevk eden sebep neydi?

Gayet basit.

HSYK değişti. Artık Yargıtay üyelerini belirleyen HSYK eski HSYK değil. Kast sistemi gibi çalışan HSYK gitti yerine seçimle işbaşına gelmiş daha demokratik bir HSYK oluştu.

Üye seçiminde eski kast sisteminde olduğu gibi al gülüm ver gülüm devri bitti.

Yargıtay o zaman üye sayısının artırılmasını istiyordu çünkü HSYK'ya istedikleri isimleri üye yaptırabileceklerdi.

Şimdi istemiyorlar çünkü artık istedikleri isimleri seçtirmeleri söz konusu değil.

Buradan da anlaşılıyor ki Yargıtay'ın itirazı sisteme değil şahıslaradır.

Çünkü üye sayısının artırılması Yargıtay'daki dengeleri değiştirecek. Yargıtay artık belli bir ideoloji mensuplarının at oynattığı bir kurum olmaktan çıkacak daha renkli bir yapıya kavuşacak.

Türkiye'de değişime direnenlerin temel sorunu da budur.

Yani başkalarıyla yaşama bilinci yoktur. Ya herkes onlar gibi düşünüp yaşayacak ya da onlara hayat hakkı tanınmayacak.

Değişime direnenler kendilerini hukuktan ziyade belli bir ideolojinin bekçisi olarak gördüklerinden, en ufak değişiklikte sistemin elden gittiğini iddia ediyorlar.

Oysa elden giden sistem değil aksine sistem daha da güçleniyor, elden giden bugüne kadar tepe tepe kullandıkları ve kendilerinden olmayanlara hayat hakkı tanımadıkları keyfi yetkileridir.

CHP'nin üye artırımına itirazının temelinde de sistem değil kendi ideolojisine paralel isimlerin çoğunlukta bulunduğu Yargıtay'ın ellerinden çıkmasıdır.

CHP arka bahçesi gibi bildiği Yargıtay'ı kaybetmenin telaşını yaşıyor.

Yani mücadele bir hukuk mücadelesi değildir. Tamamıyla iktidar mücadelesidir.

Bazı CHP'liler halkı sokağa çıkmaya davet etmiş. Halk dediğin yüzde 25'i bile bulmayan CHP seçmeni mi? Ya yüzde 75 de onların karşısına çıkarsa!

Böyle kuru tehditlerin bir anlamı yok. Beş ay sonra seçim var. Halkın kime destek verdiğini göreceğiz.

Neticede son söz milletin değil mi?

Değişen dünyaya karşı direnen Türkiye gitti zamanın ruhunu okuyan anlayan ve gereğini yapan bir Türkiye geldi. Ankara'dakilerin bazıları bunu hala kavrayamadı.

Savundukları sistemin sonuncusu Tunus'ta çöktü.

Artık demokrasinin özgürlüklerin ve insan haklarının, ideolojilerin önüne geçtiği bir süreç var. Bu süreçte yirminci yüzyılın ilk çeyreğine takılıp kalanların kazanacağı bir şey kalmadı.

Dönem, halkla bütünleşenlerin, halkın sesine kulak verenlerin, halkın sesinden güç alanların dönemidir.