Dünkü yazımızda yuvaya dönüşün zor olmadığını ama sanıldığı kadar da kolay olmadığını ifadeye çalışmıştık!

Görüyoruz ki yuvaya dönme konusunda büyük heyecan ve istek var!

Ama herkes birilerinin ya da birinin ilk adımı atmasını bekliyor!

Bir cesur adamın, bir nefsini aşmış adamın ilk adımı atıp yuvaya dönme kararını açıklaması halinde çok kişinin onu izleyeceğinden eminiz!

Bir hata yapılmış ve yuva terk edilmiştir!

Artık bu dönemin kapatılması gerekmektedir!

Kimse kimseye "Niye yuvayı terk ettin?" diye hesap soracak değildir!

Kimse kimseyi "Durup dururken yuvayı terk ettin" diye suçlayacak durumda da değildir!

Gün suçlama ve ayrışma günü değildir!

Gün suçlamaları bir kenara bırakıp yeniden bir arada olmayı sağlayacak adımları atma günüdür!

Yuvayı terk eden dostlarımızın büyük çoğunluğunun içinde bulundukları durumdan hoşnut olmadıklarını biliyoruz!

Nereden mi biliyoruz?

Dünya o kadar küçüldü ki kim nerede dertlenecek olsa anında pek çok yerde bu dert paylaşılıyor!

Kim nerede bir çözüm arayışına girecek olsa anında pek çok mekanda bu çözüm arayışı üzerinde kafa yormalar başlıyor!

Bunun için ilk adımı atacak cesur adamdan söz ediyoruz!

Şu anda herkes çekimser, herkes birbirinden bir şey bekliyor!

Bu durumun uzun süre devam edeceğini sanmıyoruz!

İçlerinden biri ya da bir kaçı mutlaka ilk adımı atacaklardır!

Yuvaya dönmeleri onları asla küçültmeyecektir!

Aksine yapılan bir hatayı kabul ederek telafi cihetine gitmelerinin ne büyük bir meziyet olduğu konuşulacaktır!

Hatada ısrar etmek yerine hatanın telafisi için koşuşturmak elbette büyük bir meziyettir!

Dileğimiz ilk adımın vakit kaybedilmeksizin biran önce atılmasıdır!

İlk adım atılarak yuvaya dönüldüğü anda hepimiz için yeni bir sayfa açılmış olacaktır!

Yuvanın terk edilmesi ne kadar üzüntü kaynağı olmuşsa, yuvaya dönülmesi de o kadar sevinç ve mutluluk kaynağı olacaktır!

Geçmişte ne olmuşsa olmuştur!

Diyelim ki bir anlık akıl kararması olmuştur!

Bir an nefsler galip gelmiştir!

Bir an çeyrek asrı geçen birlik ve beraberlik günleri unutulmuştur!

Dedik ya ne olmuşsa olmuştur!

Artık gün geçmişin yaralarını kaşıyarak kanatma günü değildir!

Gün ilk adımı atma günüdür!

Gün yuvaya dönme günüdür!

Çünkü bu yuva hepimizindir!

Ve bu yuvada hepimize ama hepimize yer vardır!