Rejimi değiştirmek için ayağa kalkan Libyalılara "karşı devrimci" diyorsun. "Devrimciler yenilmez" diye kükreyerek halkına kurşun yağdırıyorsun. Anlı şanlı "Halk İktidarı" halkı katliamdan geçiriyor!

Cemahiriye, öyle mi? Halk iktidarı, ha? Her yere artistik resimlerini astırıp halktan seni ululamalarını isteyeceksin, en ufak bir eleştiriye dahî tahammül edemeyip sana yan baktığından şüphelendiğin herkesi zindana tıkacaksın, sonra da "Halk İktidarı'nın miladı olan Büyük Eylül Devrimi"ni korumaktan dem vuracaksın! Sen milleti aptal mı sanıyorsun? Yoksa gerçeklikle irtibatını mı kaybettin? Kendi devrimine ihanet ettiğini, halkın iradesini silindir gibi ezen bir polis devleti kurduğunu fark etmedin mi? Nasıl olur?

Libya'da iktidar gerçekten halkınsa, sen gerçekten halkı veya halkın ezici çoğunluğunu temsil ediyorsan, seni istemeyenler küçük bir "karşı devrimci" azınlık ise, buna inanıyorsan, haydi, seçim sandığını kur da görelim!

Tamamen serbest, şeffaf, şaibesiz seçimlerde Libya halkının özgür iradesiyle yüzleşmeye var mısın? "Halk bana ve arkadaşlarıma mecbur değil. Çoğunluk 'Gidin' derse gideriz. Sandıktan kimler çıkarsa biz de onlara tabi oluruz" diyebiliyor musun? Hayır mı? Öyleyse yerin dibine batsın senin halkçılığın!

42 yıllık iktidarın boyunca güzel işler de yaptın elbet. Halkın sesine vakitlice kulak verebilseydin, diktatörlüğün için özür dileyip kendini ıslah edebilseydin, Libyalıların hoşnut olacağı bir Libya'nın önündeki engelleri kaldırabilseydin, halk çirkin işlerini unutup seni güzel işlerinle anabilirdi. Ama kibrin basiretini bağladı. Bağlamaya devam ediyor. Devrime ihanet ederek devrim lideri, halkı kurşun yağmuruna tutarak halk kahramanı olmak ne mümkün? İdrak edemiyorsun.

Belki de çok geç değildir henüz. Sen sürprizlerin adamısın Kaddafi, gel bir sürpriz yap; Hakk'a teslim olduğunu ve halka zulmetmekten vazgeçtiğini ilan et, "Tevbe ediyorum, af diliyorum, helâllik istiyorum" de! Umulur ki halk seni bağışlar ve Rahmân da sana rahmet eder.