Hafta içinde ahirete yolcu ettiğimiz iki değerli şahsiyetten bahsedeceğim.

Biri; Türkiye’ye mâlolmuş ilim insanı merhum Duran Kömürcü.

Diğeri; Konya’nın hayır ehli gönül insanı merhum Veysel Oktut.

Her ikisi de, aktif birer Müslüman olarak yaşadılar.

Yaşantılarında, Rasülullah’ın hayatından çokça izler gördük hep.

Her ikisi de, irfan yuvaları imam hatip okullarının hizmetkârı idiler.

Ömürleri boyunca, bu okullarda okuyan öğrencilere kucaklarını açtılar.

Onları korumak, yaşatmak, eğitmek ve sayılarını çoğaltmak için fedakârca çalıştılar.

Müslümanca yaşamaya, çevreye iyi örnek olmaya çalıştılar.

Topluma, “İyi Müslüman nasıl olur?”, bunu gösterme gayretindeydiler.

Ve geride, kolay kolay unutulmayacak hizmetler bırakarak hayatlarına veda ettiler.

Ne de güzel gittiler!

İmrenilecek izler bırakarak!

Kalabalık uğurlayıcıların övgü dolu sözleri ve içten dualarıyla uğurlandılar.

Herkese bu nasip olur mu?!

İnsan, böyle değerleri kaybedince “eyvah” diyor, “dava” öksüz mü kalacak ne?

Ama hayır.

“İslam davası” asla “dâvâ adam”sız kalmadı, kalmayacak.

Hep öyle oldu çünkü.

Bir gittiyse, on geldi.

Bir beldede tükendiyse on beldede zuhur etti

Bir ülkede bittiyse on ülkede yeşerdi.

Müslümanlığı ihya eden er’ler hiç eksilmedi.

Kimi ilmiyle hizmet etti, kimi irfanıyla.

Kimi parasıyla katkı verdi, kimi bedeniyle.

Kimi kalemiyle destekledi, kimi unvanıyla, makamıyla, mevkiiyle.

Kimi eliyle, kimi diliyle, kimi de gönlüyle Peygamber yolunun neferi oldular.

Hani “batıl” yolların “hain” insanları bir şekilde öldüğü zaman attıkları bir slogan var ya!

“Bir ölür, bin diriliriz” diye.

Oysa dirilenler ve hep diri kalanlar “iman erleri”dir.

Çünkü, “İman” daima var olucu, “batıl” ise yok olucudur.

İman ve imanlıların olduğu yerde, batıl’ın ve batıl savunucularının hükmi şahsiyyeti, kıymeti harbiyyesi yoktur.

Kur’an-ı Kerim’de Kevser Suresi’nde tanımlanan “Ebter”dir onlar.

Rasûlüllah’a “ebter” diyenler kaybolup gitmiş, dünyalarını da, ahiretlerini de boşa vermişlerdir.

Ama, O Şanlı Nebi’nin emaneti; dün de, bugün de bütün canlılığı ve diriliğiyle var olmuş, yarın da var olmaya devam edecektir.

Bu varlığa hizmet eden, destek veren, ömrünü bu varlığa vakfeden Duran Kömürcü ve Veysel Oktut ağabeyleri yüce Rabbimin rahmet ve iltifatına havale ederken, yerlerine onlarca, yüzlerce hizmet eri mümin gençler nasip etmesini yine Rabbimden niyaz ediyorum.