Böyle bir uğurlama her faniye nasip olmaz.
Dünkü cenaze merasiminde söylenecek tek söz;
"Sözün bittiği yerdir."
Evet, yaşanan manzara her şeyi söylemeye yeter.
Buna ilave edecek başka bir söze gerek kalmamıştır.
***
İnsanı bu kadar sevdiren, hatırlı eden, toplayan o gücün, sadece ve sadece "iman" bağı olduğu inkar edilebilir mi?
İnanan insanlar için bu manzara çok normal sayılabilir kuşkusuz.
Lakin, diğerleri için bu görüntü hala bir şeyler ifade etmiyorsa, yazıklar olsun!.
Yıllarca karşı çıktıkları misyonun "bumerang" gibi dönüp çarpmasından sonra hala ıslah-ı nefs edemiyor, kendilerine gelemiyorlarsa, ne denir?
Bu manzaradan başka hangi şey, bu iman karşıtlarına "ders" verebilir, "ibret" olabilir ki!..
Olmuyorsa, söylenecek şey "selama" dan ibarettir.
Şimdi Fecr suresinin son ayetlerini hatırlamamak mümkün mü?
"O gün insanoğlu, 'Keşke buradaki hayatım için işe yarayacak iyi şeyler yapmış olsaymışım' der.
Ancak bu temennileri hiçbir işe yaramayacak.
O gün, hiçbir kimse Allah kadar şiddetli cezalandıramaz.
Hiç kimse cehenneme atılacak olan günahkarların ellerini ve ayaklarını onun bağladığı kadar sıkı bağlayamaz." Fecr:24-26
Böyle bir pozisyona düşmekten Allah'a sığınıyoruz.
Ve hem merhum Erbakan, hem de bizler için temenni ederek aynı surenin 27-30 ayetlerini hatırlıyoruz:
"Öte yandan iyi kimselere denilecek ki;
'Ey huzura eren gönül!
Haydi, hem kendin razı olmuş olarak, hem de Allah'ı razı etmiş olarak Rabbine dön.
İyi kullarımın arasına katıl.
Ve Cennetime gir."
***
Ne mutlu iyi işler peşinde koşarak hayatını süsleyenlere!
Selam olsun imandan ve İslamdan, Allah ve Rasulünden razı olanlara!
Ve İslam'a hizmeti görev bilen, bu yolda çile çeken herkese selam olsun.