Bugüne kadar her şeyi Erbakan hocamızın üzerine yıkıp tabir caizse biz işin keyfini sürüyorduk! Ama bundan sonra sıkıntılarımızı omuzlayıp götürecek bir Erbakan hocamız yok!

Kendi sıkıntılarımızı kendimiz çekmek ve halletmek mecburiyetindeyiz!

Bu dönemde aramızda olan bütün kırgınlıkları, küskünlükleri bir kenara bırakıp hep birlikte Milli Görüş'ün başarısı için çalışmak zorundayız!

Gün kenetlenme günü!

Gün birbirimize sıkı sıkıya sarılma günü!

Gün aramızdaki tüm kırgınlıkları bir kenara atma günü!

Gün tüm küskünlüklerimizi unutma günü!

Yani gün birbirimizi sevme günü!

Zaten bizler inancımız itibarıyla birbirimizi sevmek konumunda değil miyiz? Birbirimizi sevmedikçe imanımızın kamil bir iman olmayacağı söylenmiyor mu?

Armut'un sapı, üzümün çöpü var diyecek dönemde değiliz! Birbirimizi olduğumuz gibi kabul edip, el ve gönül birliği ile Milli Görüş'ün başarısı için koşuşturmak konumundayız!

Bu zor günlerde hocamızın bize bıraktığı emanetlerin tümüne sahip çıkmamız gerekiyor!

Emanetlerinin başında da Milli Görüş geliyor elbette! Şimdi her zamankinden çok daha gayretli bir şekilde çalışmak durumundayız!

Bugüne kadar bu yükü Erbakan hocamızın üzerine yıkmıştık!

Bizim eksikliklerimizi O tamamlıyor ve biz de sanki tüm görevlerimizi eksiksiz yerine getirmiş gibi ortalıkta geziyorduk!

Artık kolları sıvama günü geldi!

Kolları sıvama ve canla başla çalışma dönemi biran önce başlamalı!

Samimi olarak itiraf etmemiz gerekirse birbirimizi sevme konusunda bir takım sorunlar yaşıyoruz!

Uzun yıllara dayanan birlikteliğimiz doğal olarak bir takım yıpranmaları da beraberinde getiriyor!

Birbirimizi yakından tanıyor, birbirimizin tüm zaaflarını biliyoruz!

Bunun için de herhangi bir çalışmaya başlarken bu zaafları endişe konusu haline getiriyoruz! Bunu yapmadığımız gün, birbirimizi olduğumuz gibi kabul ettiğimiz an pek çok sorunu aşmış olacağımızdan kimse şüphesi etmemelidir! Çalışmalarımız sırasında herhangi bir kardeşimizin ismi gündeme geldiğinde onun zaaflarını sıralayarak itiraz etmek ve karşı çıkmak yerine "Bazı zaafları var ama şimdi ondan iyisi yok" diye o ismi baş tacı etmemiz bize çok şey kazandıracaktır!

Hepimizin zaafları var!

Ama gün zaaflarımızı gündeme taşıyarak adam harcama günü değil!

Gün kenetlenme günü, gün kucaklaşma günü!

Gün ayıplarımızın üstünü örtme günü!

Erbakan hocamızı memnun etmenin yolunun da böylesine kenetlenmekten ve kucaklaşmaktan geçtiğini söylemeye gerek var mı?